684
Hoewel, met uitzondering van de storende vuren, deze vuurvormen in hoofd
zaak voor de verdediging bestemd zijn, waarbij dikwijls, doch niet altijd, met
een ruimen munitievoorraad kan worden rekening gehouden, zal ook in andere
gevallen, zooals b. v. bij den aanval op stellingen, het munitieverbruik, dat
ingesteld is op een zoo groot mogelijke uitwerking, zeer hoog zijn.
De steun van aanvallende infanterie geschiedt meestentijds in den vorm van
in tijd en ruimte begrensde vuurovervallen. Bij den zw. mitr. rekent men daar
bij op minstens 1 band en bij de artillerie op 5 10 sch. per stuk, waarbij
nog komt, dat deze vuren veelal zullen moeten worden herhaald.
„Es wird sich also in einem nach unseren Grundsatzen gefiihrten Gefecht
„recht haufig ein Miszverhaltnis ergeben zwischen Munitionsbedarf und -bestand,
„zwischen Soli und Haben.
3. „Standpunkt der Vorschriften"
In dit hoofdstuk wordt gewezen op het feit, dat de D. voorschriften iederen
commandant den plicht opleggen, zooveel mogelijk munitie op te voeren.
Schr. stelt echter de vraag, of deze hoeveelheden beschikbaar zijn en of het
bovendien niet beter is, de verdeeling te doen afhangen van het gevechtsdoel
van de onderdeelen. Daarom wordt aangemaand tot een weloverwogen beheer
van de munitievoorraden.
Die Munitionswirtschaft im groszen ist Aufgabe der oberen und mittleren
FührungIm Zeitalter weitgehender (und noch zunehmender) Auflockerung
„der Kampfformen ist die langere Isolierung einzelner Kampfgruppen, schwerer
„Waffen und Bttrn. haufig geworden. Damit ist aber die Munitionsbewirtschaf-
„tung im Kampf in Handen unterer und unterster Fiihrer.
4. Einflusz der Qefechtsart und Ziele auf den Munitionsbedarf.
Schematische verdeeling van de aanwezige munitie wordt veroordeeld. De
behoefte aan munitie van de verschillende onderdeelen is in den regel verschil
lend en hangt af, zoowel van den aard van het gevecht en het doel ervan
als van de gesteldheid en beteekenis van het object.
Schrijver werkt deze punten dan verder uit. Volstaan moge worden met aan
te teekenen, dat bij een gevecht om de beslissing het munitieverbruik veelal
het hoogste zal zijn.
Alle beschikbare krachtendus ook alle munitie, worden als norm ingezet. Over
het algemeen vraagt de verdediging met zijn „kostspielige" vuurvormen meer
munitie dan de aanval.
Bij de beschouwing der doelen worden de factorentactisch al dan niet
belangrijk en schiettechnisch gunstig of ongunstig in het geding gebracht.
„Günstig (lohnend) sind alle erkannten, offenen, besonders die massigen
„Ziele (Truppenansammlungen). Sie rechtfertigen in allen Lagen hohen Muni-
„tionseinsatz. Doch sind gerade diese Ziele die seltenenDie Artl. kennt nur
„verdeckte Stellungen, deren Lage im Gelande nur ausnahmsweise (Flieger,
„Beob. Abtlg.) bestimmbar ist. Auch die schweren Waffen der Inf. bevorzügen
„die verdeelden Stellungen. Und wenn sie sich als offene Ziele zeigen miissen,
„feuern sie nur kurze Augenblicke und wechseln oft Stellung. So werden Punkt-
„ziele haufig zu Flachenzielen.
„Ein Beispiel: Ein Feueriiberfall einer Fk. Bttr. zum Zwecke des Nieder-
„haltens eines, seiner Lage nach, bekannten (offenen; MG. auf drei um je 100 m.
„verschiedenen Entfernungen erfordert einschl. einiger Gabelschüsse nur etwa
„15 Schüsse. Handelt es sich aber um ein, seiner Lage nach nur ungefahr,
„bekanntes (verdecktes) MG., dan musz das Feuer nach Seite und Lange aus-
„einandergezogen werden. Der Munitionsbedarf ist vervielfacht. Der Erfolg ist
„in beiden Fallen nicht sicher, wie eine einfache Treffwahrscheinlichkeitsbe-
„rechnung ergibt.
In de volgende hoofdstukken (5 en 6) behandelt schr. den invloed van de
beschikbare hoeveelheid munitie op het besluit van de leiding en de wijze
van inzet van de troepen.