niet afschaffen, waaruit voor ons de conclusie getrokken mag
worden, dat postduiven hunne militaire waarde hebben behouden.
Nu is het mijn bedoeling geenszins in dezen tijd, nu het ge
boden is op alles te bezuinigen, te prediken voor het wederom
oprichten van eenen militairen postduivendienst, doch na te gaan
of het mogelijk is de hokken van particuliere duivenhouders bij
eventueele noodzaak te doen voorzien in de behoefte voor het
leger.
Hoe staat het op dit gebied hier te lande? Voor een goed
begrip is het noodig, een kleinen uitleg te geven over de vorming
van een hok met postduiven.
Om over goede vliegduiven te beschikken, is het noodig enkele
koppels van bekende liefhebbers uit Europa te importeeren. Na
dat deze beesten voldoende geacclimatiseerd zijn, kan in den
Oostmoesson met het fokken begonnen worden. De natte moesson
moet evenals de winter in Holland, als rusttijd worden aangeno
men, aangezien de jongen gedurende dezen tijd gefokt in den
regel niet die capaciteiten bezitten, als de duiven gekweekt in
den z. g. drogen tijd. Gedurende dezen tijd worden ongeveer 4
tot 6 jonge duiven verkregen, die indien zij aan de eischen vol
doen, na ongeveer 5 maanden afgericht worden. Hoe deze af
richting geschiedt, kan hier buiten beschouwing blijven, alleen
mogen wij aannemen, dat zij in het jaar harer geboorte vluchten
tot plm. 100 K.M. maken. Het tweede jaar worden zij afgericht
tot 2 a 300 K.M., terwijl het derde jaar het dier tot prestaties
van 700 K.M. in staat is. Voor Nederland zijn vluchten van 1000
K.M. een onderdeel van het programma, doch zoo ver is men
hier noch niet.
Uit het vorenstaande blijkt voldoende, dat het vormen van een
hok met afgerichte duiven op zijn minst genomen 3 jaren eischt.
Nu is het merkwaardig, dat vooral onder de militairen de dui
venhouders worden gevonden. Aangezien deze menschen veel
worden overgeplaatst is het duidelijk, dat ook weinig afgerichte
duiven beschikbaar zijn voor legerdoeleinden. Nu zijn er vooral
in de groote plaatsen wel enkele burgerliefhebbers, maar dit
aantal is betrekkelijk gering.
Een eerste eisch zal dus zijn, meer aandacht te schenken aan
de militaire postduivenhouders, zoodat zij zoolang mogelijk op
één plaats blijven of worden geplaatst daar waar uit een mili
tair oogpunt eventueel over duiven beschikt moet worden.
In geval van oorlog of oorlogsgevaar, zullen al de duiven ont
eigend moeten worden voor het eigen leger en om te voorkomen,
dat de vijand van de aanwezige hokken zou kunnen profiteeren.
Voorts zal steeds aanwezig moeten zijn
a. militair personeel voor verzorging enz. der onteigende hokken;
b. materialen voor het vervoer der duiven, zooals mandjes, gas-
kasten, berichtkokertjes enz.
757
