De menigte, op zich zelf heterogeen, sluit zich aaneen met het
gemeenschappelijke doel, haar ontevredenheid te betoonen over
bepaalde regeeringsmaatregelen, vermeende economische wantoe
standen, e. d. Men houdt betoogingen, het komt tot uiteenjagen,
arresteeren van enkele deelnemers, verzet tegen de politie en het
door gewapende opruiers, welke daarbij zelf zoo veel mogelijk
op den achtergrond blijven, aanzetten tot nog ernstiger wanordelijk
heden.
In bepaalde gevallen wordt politie, indien op een en ander
niet voldoende bedacht en voorbereid, buiten gevecht gesteld,
winkels en z. m. wapendepots worden geplunderd en de oproerige
menigte trekt zich terug, doorgaans in die wijken, waarvan te
voren reeds bekend was, dat het communisme er welig tierde.
Deze z. g. oproerhaarden worden dan zoo vlug mogelijk in
staat van verdediging gebracht door het opwerpen van barricades
en het bezetten van punten en huizen, welke zich daartoe het
beste eigenen en gunstig gelegen zijn.
Bezien wij in de eerste plaats de ervaringen, welke tot dusverre
zijn opgedaan bij straatgevechten. Daarbij valt allereerst het oog
op Duitschland, dat momenteel de twijfelachtige eer geniet het
meeste studiematerieel te leveren voor het thans behandelde onder
werp, dank zij de veelvuldige ernstige en georganiseerde oproeren
na de instelling van de republiek.
Als voornaamste eisch geldtsnel en energiek optreden.
Hoe sneller opgetreden wordt, hoe minder tijd de tegenstanders
hebben, hunne verdedigingsmaatregelen te treffen.
Het eerste optreden, dat steeds offensief moet zijn, moet dus
danig ingezet worden, dat onmiddellijk succes verkregen wordt.
Het moreel van den troep zal daardoor niet gering stijgen en het
doelbewuste optreden moet de bevolking imponeeren.
Tevens wordt daardoor voorkomen, dat een weifelend gedeelte
van de bevolking, dat een afwachtende houding heeft aangeno
men, zich, na een succes van de verzetspartij, bij de oproerlingen
aansluit, waardoor het verzet zich automatisch zou uitbreiden.
In gevallen van minder ernstigen aard behoeft niet altijd het
ergste middel te worden aangewend. De troepencommandant dient
er echter steeds naar te streven, dat de inzet en het gebruik van
het soort en aantal wapens evenredig zij met het gestelde doel.
In de practijk zal echter blijken, dat in werkelijk ernstige geval
len het zekerste is, een ruime zekerheidsfactor aan te nemen en
maar liever een beetje „kras" op te treden. Dit is alleszins te
verkiezen boven het geval, waarin wij niet voor ten volle 100
zekerheid van slagen hebben.
Oproerlingen voeren den guerilla-oorlog en veroorloven zich
dus elke strijdwijze. Zij gebruiken dikwijls dum2-kogels.
Zij zijn moeilijk te herkennen, gebruiken in de straten de massa,
waarbij liefst vrouwen en kinderen, als dekking en maskeering
809