Wat toch was het geval Een zekere heer Henri Dunant bezocht het slagveld bij Solférino en werd dusdanig getroffen door de ellende en ontberingen der gewonden, dat hij het gezegde van Vondel ,,wat op 's herten grond leit, dat welt mij naar de keel" tot het zijne makende, naar de pen greep en in November van het jaar 1862 te voorschijn kwam met een boek getiteld „Un Souvenir de Solférino". Hij beschreef daarin de ten hemel schreiende toestanden dei- gewonden en brak daarin tevens een lans voor de totstandkoming van de een of andere internationale regeling van hulpverleening. Deze zou, eenmaal aangenomen en bekrachtigd zijnde, dan kun nen dienen als werkbasis voor alsdan in de verschillende landen van Europa op te richten vereenigingen voor menschlievend hulp betoon aan oorlogsgewonden. Zijn „cri de coeur" vond weerklank bij velen, onder meer bij de Geneefsche Société d'Utilité Publique, een instelling voor sociale hulp. Onder leiding van haar voorzitter, den Heer Gustave Moynier werd het initiatief genomen tot het vormen van een voorloopig comité van vijf leden. Dit stelde zich tot taak, het nader uitwerken van het denkbeeld van internationale samenwerking, zooals zulks door Henri Dunant in zijn boek „Souvenir de Solférino" voor het eerst was voorgesteld. Door toedoen van dit comité kwamen reeds in October 1863, dus één jaar later, de afgevaardigden van 16 Europeesche staten te Genève in voorloopige zitting bijeen. Zij stelden voor zoo moge lijk in elk land een nationaal comité op te richten, welke organi satie in tijd van oorlog, met toestemming der respectievelijke regeeringen, de officieele militair geneeskundige diensten der legers in hun zware taak zouden kunnen bijstaan. In 1864 werd op initiatief van den Zwitserschen bondsraad de officieele diplomatieke conferentie gehouden zes en twintig afge vaardigden, tezamen vertegenwoordigend 16 Europeesche staten, namen daaraan deel. De daar gevoerde besprekingen hadden tot resultaat, het opstellen en de bekrachtiging van de eerste Conventie van Genève van 22 Augustus 1864. Dit was grootendeels het werk van Henri Dunant hij ontving dan ook als erkenning in 1901 den nobelprijs voor den vrede. In 1910 stierf hij echter in behoeftige omstandig heden, vrijwel vergeten door de wereld, Sic transit gloria De primaire doelstelling van de conventie van 1864 was te geraken tot de algemeene erkenning van het principe, dat de zieken en gewonden in oorlogstijd, de ambulances en hospitalen waarin zij worden verpleegd, alsmede het geneeskundig en ver plegend personeel daarbij werkzaam, beschouwd moeten worden als neutraal. Verder werd reeds in dit verdrag vastgesteld, dat het de plicht is van alle oorlogvoerende partijen de gevallen gewonden te ver- 851

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1933 | | pagina 81