„Chez le cheval destiné a l'équitation de campagne, c'est encore
l'impulsion qui doit l'emporter, mais dans des proportions moin-
dres; tandis que la soumission des ressorts doit, au contraire, dépas-
ser sensiblement celle qui suffit au cheval de course, en raison des
applications plus variées que comporte l'équitation de campagne.
„II en est du cheval d'armes comme du précédent, mais en
élévant a un degré supérieur les exigences, par suite des néces-
sités plus nombreuses et plus impérieuses, qui pèsent sur lui."
Een stilstaand paard dat zich naar voren wil bewegen zal be
ginnen met de massa naar voren te verplaatsen, o.a. door de
voortstuwende werking der achterhand en het strekken van den
hals. Hoe meer de massa aan de beweging deelneemt, hoe minder
kracht het paard noodig zal hebben om zich voorwaarts te be
wegen, m.a.w. hoe meer het zijn krachten spaart. Dit naar voren
brengen van de massa van het paard dient door den ruiter niet
tegengewerkt te worden, wil hij een belangrijk deel van het
nuttig effect van het naar voren brengen der massa niet te niet
doen. Veeleer zal de ruiter dit door een gepaste houding (boven
lijf en werking der hand (met den mond van het paard mee
gaan) begunstigen, op dezelfde wijze als iemand, die een last op
den schouder draagt, dezen bij het voorwaarts gaan voorover
laat hellen. Laat hij dien last te veel voorover hellen, dan moet
de drager of weer andere krachten inspannen, wil hij niet meer
snelheid ontwikkelen, om den last weer terug te plaatsen, of hij
moet het tempo versnellen, als hij den last niet kan (wil) terug
brengen. Hetzelfde is het geval met het paard. Verplaatst het de
snelheid te veel naar voren, dan zal het neiging krijgen te snel
te gaan; de ruiter die dit niet wenscht zal dan door trekken aan
de teugels den te grooten drang naar voren dienen te remmen.
Gehoorzaamt het paard daaraan dan zal het zijn massa terug
verplaatsen, en niet sneller gaan dan de ruiter wenscht; gehoor
zaamt het paard daaraan niet (om een of andere reden die hier
buiten beschouwing kan blijven), dan zien wij het beeld van het
paard dat zich op de hand werpt, stormt, dat zijn zwaartepunt te
veel naar voren heeft verplaatst, dus te veel gewicht heeft gebracht
op de voorhand.
Het paard moet leeren niet meer gewicht te brengen op de
voorhand dan voor de beweging noodzakelijk is. Het moet leeren
ondergeschikt aan den wil van den ruiter, op de juiste wijze
massa en spieren te laten samenwerken. De methode, die tot het
Italiaansche systeem leidt, leert den paarden in elk voorkomend
geval op de juiste wijze kracht en massa te combineeren. Hoe
grooter aandeel in de te verrichten arbeid de massa heeft, hoe
geringer het aandeel der kracht daarin wordt, dus hoe econo
mischer er met de krachten van het paard wordt omgegaan.
Vandaar dat men in de Italiaansche school steeds het beginsel
terugvindt, om het paard vrij te laten in het aannemen van zijn
evenwichtshoudingen. Immers niemand kan beter dan het paard
928
