zelf weten hoe die houding in elk geval moet zijn, hoe het hoofd
en hals op de voordeeligste manier gebruiken kan. Hieruit volgt
dat het aan het paard willen geven van een bepaalde hoofd- en
halshouding voor het campagne (militaire) paard strijdig is met
een logische rijkunst. Welk nut heeft het in de manege van het
paard een opgaande boog van den hals te vragen, als zoowel paard
als ruiter die buiten dadelijk over boord werpen? Zou de tijd,
die daaraan besteed wordt, niet veel nuttiger besteed kunnen
worden, indien wij het paard in dien tijd oefeningen lieten ver
richten, die verband houden met zijn werk buiten
De invloed die de massa speelt schildert de Generaal L'Hotte
in zijn hoogergenoemd werk, als hij spreekt over het beeld dat
een troep biedt, die een langdurige marsch verricht. Als de
krachten uitgeput zijn, zal het paard hoofd en hals laag dragen:
„afin que le poids, porté en avant, se substitue, en quelque sorte,
a la force qui lui défaut".
„II en est de même chez l'homme fatigué". Indien men een
afdeeling infanterie ziet bij het uitrukken, dan loopen allen kranig
rechtop met den veldzak op den rug, doch als men diezelfde
afdeeling aan het eind van den marsch ziet, „le corps s'est incliné
en avant, etc. Ici de même que le cheval épuisé, l'homme obéit
a l'instinct. II ne saurait avoir guide plus sur."
Nu doet zich hier dadelijk de vraag voor: Indien dit waar is,
waarom zullen wij dan eerst aan het paard vragen om in een
houding te gaan, die veel van zijn spierkracht vraagt, om later
als die spierkracht uitgeput is, hem toe te staan zijn toevlucht
te zoeken bij de hulpmiddelen die de natuur het biedt? En waarom
zouden wij niet dadelijk het paard toestaan zijn massa te gebruiken
tot sparing der krachten, die wij later nog wel hard noodig zullen
kunnen hebben
Vrees dat het paard bij het naar voren brengen van het eigen
gewicht, i.e. door strekken van den hals, door de knieën zal
vallen? Ook hier laat ik weer den Generaal L'Hotte aan het
woord
„II est vrai que, dans les rangs de la Cavalerie, les chevaux se
couronnent souvent par suite de l'abandon de la main. Mais il
y a un raison a cela; ces chevaux habitués a marcher dans un
certain équilibre que leur impose la main, si sans
préparation, la main cessant son effect, eet équilibre se trouve
rompu par un surcharge des épaules, alors que la fatigue se fait
sentir, une chute sur les genoux est a redouter."
Het geneesmiddel laat de schrijver er onmiddellijk op volgen,
daarmede de natuurlijke rijkunst (Caprilli) en de daarheen
voerende methode tot de eenige juiste voor het soldatenpaard
verklarend
„II n'en est plus de même lorsque, a l'aide
d'un dressage bien entendu et de ses fré-
quentes applications, les chevaux de troupe
929
