955
te zijn gekomen, over het doel vliegen. Bovendien is dan het gevaar groot,
dat eigen troepen getroffen zullen worden.
Het meeste effect zullen de automatische wapens tot een kaliber van 30
mm kunnen geven, althans indien de vliegtuigen ongepantserd zijn, hetgeen
echter meestal niet het geval zal zijn bij de voor dezen aanval geëigende
vliegtuigen.
Bij den aanval in scheervlucht zullen de vliegtuigen zich bedienen van mi
trailleurs en van bommen. Om het grootste effect van het mitrailleurvuur te
bereiken, zullen de vliegtuigen zoo laag mogelijk moeten vliegendit levert
echter gevaar op voor de vliegtuigen zelf bij het werpen van bommen. De
oplossing hiervan zou gezocht moeten worden in het gebruik van bommen
met vertragingsbuizen of het gebruik van valschermen.
Zoolang een bevredigende oplossing niet is gevonden zal een aanval met
gebruikmaking van mitrailleurs en bommen moeten plaats vinden op grootere
hoogten dan wel door eerst den aanval in scheervlucht, het zg. „hedge-
hopping" toe te passen om het doel met mitrailleurs onder vuur te nemen,
om daarna voor den bomaanval op grootere hoogte terug te keeren. Hier
aan is uiteraard het bezwaar verbonden, dat de verrassing verloren gaat.
Te verwachten is, dat de aanval zal plaats hebben over het terreinvoor-
werp, dat het dichtst bij het doel gelegen is en indien de zon schijnt, in den
vroegen morgen of in den laten namiddag, van de zijde van de zon.
Wel is waar zal de richting waaruit zal worden aangevallen zoo lang moge
lijk voor het doel verborgen worden gehouden, echter zullen zich overal in
den omtrek troepen bevinden, welke wegens de terreinsomstandigheden niet
verrast kunnen woiden. Hieruit is de les te trekken, dat tenzij het om bepaalde
redenen verboden is alle laagvliegende vliegtuigen beschoten moeten worden,
waar zij verschijnen.
Er zijn drie wijzen waarop 's vijands „low flying attack" kan worden voor
komen n. 1., Ie door zich te verbergen, 2e door een zeer ijl doel te vormen,
hetgeen echter in de meeste gevallen wegens gebrek aan tijd niet zal kunnen
geschieden en 3e door het luchtdoelgeschut zoo te vervolmaken, dat daar
door 's vijands aanval tot mislukken gedoemd is.
De vliegtuigen zullen dan genoodzaakt zijn „hooger regionen" op te zoeken
met als gevolg, groote onnauwkeurigheid bij het werpen van bommen, toe
nemend gevaar om door de vliegtuigen van den tegenstander te worden
aangevallen, grootere kans om onder vuur van luchtdoelgeschut van grooter
kaliber te komen, verloren gaan van de verrassing en grooter kans, dat de
vijandelijke troepen niet ontdekt worden, omdat deze in gunstiger omstandig
heden komen met het oog op het zich verdekt opstellen tegen 's vijands
luchtwaarneming.
Als een methode om den vijand te dwingen op een grootere hoogte te
vliegen, noemt Schr. het omgeven van het doel door staalkabels, welke door
kleine ballons in verticalen stand worden gehouden; een dure en moeilijk aan
te brengen hindernis welke alleen toepassing zou kunnen vinden voor be
scherming van vitale punten.
Het eenige middel, dat practisch toegepast kan worden, is het vuur vanaf
den grond en wel door öf een vuurscherm te vormen, dat door het vliegtuig
zal moeten worden gepasseerd öf door het vliegtuig te bevuren zoo lang
het in zicht blijft. In verband hiermede levert Schr. eenige beschouwingen
over het luchtdoelgeschut en de luchtdoelmitrailleurs en eindigt tenslotte zijn
zeer interessant en zeer lezenswaardig artikel met de conclusie
„Our problem is to seek, by fire or other means, to drive the ennemi up
into the air where we not only reduce his effectiveness against us but we
push him into the limelight where he is, or should be, attacked by our own
planes and by our large caliber anti-aircraft guns."
Gasdienst.
Militaire Spectator, Juli 1933. Qasbeveleti door A. H.J.L. Fiévez. Ten
vervolge op de besprekingen over dit onderwerp in vorige afleveringen van
