1047
Indo-China, op ongeveer 300 K.M. O. N. van Saigon in de baai van Cam
Rahd een duikbootbasis te vestigen, krijgt de inbezitneming voor velen
ongetwijfeld een geheel ander perspectief. Afgescheiden van de mogelijkheid
deze eilanden al dan niet tot bases in te kunnen richten, moet het voor Fran
krijk toch al een heele geruststelling zijn, dat dit scherm van eilanden, dat
zich op korten afstand voor zijn kust uitstrekt, a.h.w. op de flank van de
eventueele basis in de baai van Cam Rahd, zich niet in bezit van een andere
zeemogendheid bevindt.
„Die Völkerbundsarmee und die französisch-englischen Abrüstnugs-
„vorschlage".
Onder dezen titel heeft Gen. von Seeckt in de „Berliner Monatshefte"
van Januari 1.1. op o.i. zeer logische gronden stelling genomen tegen het
idealistische en waarschijnlijk utopistische denkbeeld van het Volkenbonds-
leger. Waar aan de verwezenlijking van dit denkbeeld uiteraard een zekere
mate van ontwapening ten grondslag ligt, neemt schr, ook de ontwapenings
voorstellen van Frankrijk en Engeland onder de loupe, terwijl daaraan
tevens de Duitsche eisch tot „Gleichberechtigung" wordt gekoppeld. V/ij
willen uit deze studie, welke naderhand afzonderlijk werd uitgegeven, het
voornaamste aanstippen.
Gen. von Seeckt begint met te formuleeren, wat onder een weermacht dient
te worden verstaan, en omschrijft dit als volgt„Eine Armee ist nehmen
„wir diesen Begriff so, wie er sich seit Jahrtausenden bis auf den heutigen
„Tag entwickelt der Ausdruck eines politischen Willens in einer ganz
„bestimmten Form, namlieh in der der vorbereiteten Gewaltanwendung.
„Hinter der Armee steht also politischer Wille, der in der Armee eins der
„Mittel zu seiner Vollstreckung findet. Dieser politische Wille ist nach den
„bis heute gültigen Begriffen ein staatlicher Wille. Die Armee ist demnach
„eine der Erscheinungsformen des Staates".
In de plaats van den staat moet bij het Volkenbondsleger de Volkenbond
gesteld worden. Het is duidelijk dat, eer men aan het gebruiken van geweld
(door het Volkenb. leger) mag denken, in den Volkenbond een eensgezinde
politieke „Willensbildung" moet heerschen. Hierin ligt wel het zeer zwakke
punt van het z.g. Volkenbondsleger.
Schr. werkt dit verder uit. Waar iedere vredesbreuk het gevolg van
een politieke handeling is, zullen de betrokken naties alle hare eigen belangen
in het oog houden, hetgeen het gevaar medebrengt dat de machtigsten, die
immers steeds de meeste vrienden bezitten, hun wil zullen weten door te
zetten.
Daarenboven is een leger niet alleen slechts een bepaalde vorm van den
wil van den staat, het is ook de uiting van nationale kracht. Hiermede hangt
nauw samen de ontwikkeling van den oorlog van een „Kabinettskrieg"' tot
een „Volkskrieg", welk laatste beeld bij een oorlog, waarin het Volkenbonds
leger partij is, weder verloren moet gaan, omdat aan den oorlog het nationale
karakter dan ontnomen wordt. Men keert tot den „Kabinettskrieg" terug,
tot het „heimatlose Landsknechttum". Schr. heeft ook om deze redenen
weinig vertrouwen in het Volkenbondsleger. Hij vraagt zich af, „mit welcher
„begeisterten Hingabe der französische Völkerbundssoldat für Deutschlands.
„Recht gegen den verbündeten Polen kampfen wird" en de Engelschen b.v.
ten bate van China tegen Japan. Wanneer echter de Fransche Volkenbonds
soldaat voor Polen tegen Duitschland moet optreden of Amerikanen ten be
hoeve van China tegen Japan, door welk laatste rijk het zijn positie bedreigd
ziet, dan zal men wel van geestdrift kunnen spreken en zullen de volkeren
gaarne offers brengen. „Das hat dan aber mit Friedensschutz und Völker-
„bund nichts mehr zu tun und die Welt hat nur den Umweg über eine
„Utopie zum gesunden nationalen Egoismus und seiner Folgeerscheinung
„dem nationalen Krieg, gemacht".
Gewezen wordt nog op de ernstige moeilijkheden, welke zullen ontstaan
bij de keuze van den bevelhebber. Theoretisch en idealistisch is dit punt zeer
