Daar ook bij de invoering van de verplichte zilvervliesrijstver- strekking slechts zuiver medische overwegingen een rol speelden, heeft het legerbestuur, nu blijkt, dat de overwegingen van destijds voor Java en eenige plaatsen op de Buitengewesten thans niet meer gelden, daarvan de consequenties aanvaard, door voor Java en eenige met name genoemde plaatsen op de Buitengewesten (in Atjeh en Celebes) de verplichting tot gebruik van zilvervlies rijst af te schaffen, te meer daar het haar bekend was, dat nog steeds in breede lagen van het leger de zilvervliesrijst geenszins geliefd is, doch slechts als een noodzakelijk kwaad wordt aanvaard. De veelvuldige pogingen tot verkwanselen van de intendancerijst tegen witte rijst van den passar, tot het binnensmokkelen van rijst- stampblokken, enz. vormen evenveel illustraties hiervan. De toestand is nu dus zoo, dat daar waar nog zilvervliesrijst verstrekt wordt, het nuttigen daarvan ook uit medisch oogpunt absoluut noodzakelijk is als aanvulling van de in het betreffende garnizoen uit een oogpunt van beri-beriwerend vermogen niet voldoende verkrijgbare bijvoeding. Zooals op Java bereids het geval was, kunnen natuurlijk ook op de Buitengewesten de plaatselijke omstandigheden zich langzamer- hand in gunstigen zin wijzigen (bv. door intensieve exploitatie van groententuinen) Bepaald is daarom, dat in den vervolge jaarlijks voor alle gar nizoenen in de Buitengewesten de volgende punten zullen worden nagegaan a. Hoe is de bijvoeding, zoowel in het garnizoen zelve als in het patrouillegebied b. Bevat de bijvoeding gegarandeerd gedurende alle jaargetij den voldoende Vitaminen B, om het lichaam tegen beri-beri te beschutten c. Is deze soort bijvoeding ook gedurende het geheele jaar, be schouwd in verband met de grootte van het voedinggeld, tegen billijken prijs te verkrijgen De gewestelijk militaire commandanten kunnen nu éénmaal per jaar voor dié garnizoenen, die aan boven bedoelde voor waarden voldoen een voorstel indienen aan het legerbestuur om aldaar de verplichting tot ontvangst en het nuttigen van zilver vliesrijst in te trekken. Aldus wordt bereikt, dat de zilvervliesrijstregeling steeds „met haar tijd meegaat" en we niet het geval krijgen, dat bv. op een post reeds lang goedkoop en in overvloed bladgroenten, vleesch, eieren en andere vitaminenhoudende bijspijzen zijn te verkrijgen, doch om administratieve redenen de zilvervliesrijstverstrekking daar nog jarenlang van kracht zou blijven. Zijn immers in zoo'n geval postcommandant en dokter van de overbodigheid van den zilvervliesrijstdwang overtuigd, dan zal de handhaving van het 1110

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1933 | | pagina 48