1153
Het is de infanterie, die in dergelijke gevallen, hetzij het artillerie-vuur ver
sterkt, hetzij een deel van het front voor hare rekening neemt, ten einde de
artillerie in staat te stellen de meest gewichtige gedeelten van het front
onder geconcentreerd vuur te nemen. Het zijn de vuurbases, welke deze
opdrachten mogelijk maken. S. werkt een en ander aan de hand van een
sprekend voorbeeld uit.
De vuurbasis van het regiment infanterie kan dienstbaar worden gemaakt
ter aanvulling van de beschermende artillerie-vuren. De vuren „d appui direct
welke zich het dichtstbij de infanterie bevinden, zijn onvoldoende om alle
verdedigingswapenen te neutraliseeren. De meest gevaarlijke, d.w.z. de mi
trailleurs welke met directe richting vuren, zijn te verwachten in een zone
van 2 K.M. diepte. Dit is de reden, dat de vuren „d'appui direct" als het
ware verlengd moeten worden door de „tirs de protection", welke als norm
worden afgegeven door de artillerie „d'action d'ensemble" zij worden gelegd
op punten, vanwaar de tegenstander de aanvallende troepen kan waarne
men, beschieten of vanwaar uit een tegenaanval kan worden aangezet.
De artillerie „d'action d'ensemble", welke deze beschermende vuren
afgeeft, bestaat doorgaans uit de zwaardere divisie-artillerie (2 afdn. van
155 mm. houw., i.e. 6 batterijen). De zware korpsartillerie zou hierin ook
een bestemming kunnen vinden, doch wordt meestentijds gebruikt voor de
artilleriebestrijding. Aannemende, dat per batterij een strook van 2 hectare
wordt geneutraliseerd, is het duidelijk, dat talrijke terreinstrooken niet kun
nen worden bevuurd. Is het onmogelijk, deze artillerie te versterken, dan
bestaat een groote kans, dat de aanval mislukt en vastloopt, tenzij de infan
terie deze vuren aanvult. „Une grêle de balles de mitrailleuses, des rafales
„de mortiers stokes, des tirs ajustés de canons de 37 mm. suffisent pour
„faire terrer les servants des mitrailleuses et les observateurs de minen-
„werfer qui sont échelonnés dans la profondeur et sur les flancs de la zone
„attaquée."
Ten slotte de vraag, „Qui fournira ces feux d'infanterie?" De bataljons
commandanten hebben in de eerste plaats te denken aan de veiligstelling
van het bezette terrein en aan de versterking van de vuren „d'appui direct".
Doorgaans zal dit al hunne beschikbare middelen vragen. Derhalve zal de
regimentscommandant moeten zorgen voor de regeling van de samenwerking
met de artillerie d'action d'ensemble. Hij zal daartoe gebruik moeten maken
van de mitrailleurs van de resevebataljons, zoomede van de beschikbare
zware infanteriewapenen. In stede deze echter uit te geven aan de bataljons
commandanten komt het alleszins logisch voor, dat hij ze onder zijn onmid
dellijke bevelen houdt en een vuurbasis van het regiment organiseert. De
wapens van deze bases vuren, hetzij door de uitgespaarde ruimten tusschen
de bataljons, hetzij over de voorste echelons heen, wat steeds mogelijk is
bij vuren op groote afstanden.
Lt.-Gen. Vandeputte publiceert in het „Bulletin Beige des Sciences Mili-
taires" van October 1.1. een verhandeling, getiteld „Parallèle entre l'efficacité
..de VAviation Militaire et celle de l'Artillerie de la Defense Terrestre contre
,.Aéronefs dans la defense aérienne des pays de faible étendue".
Een offensieve luchtmacht valt moeilijk te rechtvaardigen voor een land
van geringe uitgestrektheid en met beperkte hulpbronnen. Zij is te duur
en zou van de hulpbronnen van het land, met name van de geldmiddelen en
het gespecialiseerde personeel, een onevenredig groot aandeel vragen. Zij zou
bovendien moeilijk aan 'svijands luchtaanvallen kunnen worden onttrokken,
omdat
lo. door de geringe uitgestrektheid van het land alle bases in de onmid
dellijke nabijheid van 'svijands werkingssfeer zouden liggen,
