teA»°d' 'a™iaChl de° "°eP e''iikÜidi'
"Sïïffi18 iG«
Zeitschrift für das gesamte Schiesz- und Sprengstoffwesen" onder den titel
„Der kriegschemische Dienst in der Roten Armee", gepubliceerd artikel.
Om zooveel mogelijk vertrouwen in het gasmaker te geven, worden in de
gaskamer proeven genomen met chloorpikrine, een verstikkend tevens
traanverwekkend strijdgas, uiteraard nadat de manschappen voldoende op
de hoogte zijn van het gebruik van het gasmasker.
Voorts laat men den Russischen soldaat ook practisch eenige soorten van
gasaanvallen zien, namelijk den gaswolkaanval, een gasaanval met gasarlil-
lerieprojectielen en het met blaartrekkende strijdkassen besmetten van
terreinstrooken.
De demonstratie van den gaswolkaanval heeft plaats door gebruik te maken
van enkele lichte gasketels en door het ontsteken van eenige giftige rook-
kaarsen, nadat verschillende veiligheidsmaatregelen zijn genomen. Na het
blazen en het ontsteken der kaarsen en nadat de concentratie voldoende
is afgenomen, begeeft de troep zich zonder opgezet masker in het terrein
om met den reuk van het strijdgas vertrouwd te worden.
Om den troep opmerkzaam te maken op het bijzondere geluid en tevens
op de hoogte te brengen van het effect van detoneerende gasprojectielen
worden een drie- tot viertal gasprojectielen op ongeveer 35 m van de toe
schouwers tot detonatie gebracht.
Ten slotte geschiedt het met blaartrekkende strijdgassen besmetten van
terreinstrooken met behulp van een eenvoudigen verstuiver. De demonstratie
neeit plaats op een droog, onbegroeid en overzichtelijk terrein, dat met prik
keldraad wordt afgezet en waarvan de toeschouwers zich op een afstand van
ongeveer 20 m bevinden.
De besmetting van het terrein geschiedt door personeel, gekleed in bescher
mende kleedmg de toeschouwers dragen de gasmaskers in alarmstelling
om, zoodra de wind mocht omdraaien en de dampen in de richting van den
troep worden gedreven, de gasmaskers onmiddellijk te kunnen opzetten.
chloorkalk"1 tr°8P ontsmettmS van het besmette terrein met
Bij deze oefeningen worden geen chemische afweermaatregelen gedemon-
enSn1irh^a^tl°udeKCheid tussche,n het vergassen en vernevelen uit vaste
en uit bewegelijke bronnen waarbij de laatste de voorkeur verdienen. In
met X v;k|OC"k°S werden dikwijls hoogst onaangename ervaringen opgedaan
W i ^ron£en' wanneer de wind gedurende het gasblazen van rich-
uR eZoï? gr00te verbeterins kwam hierin bij het gasschRten
uit geschut en mijnen werpers, waarbij het plotseling van richting veranderen
VaBifegu^ ®tre ,jjk weinig gevaar voor de eigen troepen opleverde
ij gunstig „gasweer zijn voor het vergassen van 1 ha terrein 100 gas-
projectiel-schoten noodig om een eenigszins werkzame vergassing te ver
zijgen. Voor het vernevelen van terreingedeelten zijn zeer groote hoeveel-
tk üT noodig, welk vooral in den bewegingsoorlog moeilijk zullen
zijn aan te voeren.
n S?S" tninevelbronneni in den vorm van pantserwagens (tanks) en auto's
hebben het groote voordeel, dat zij steeds gebruiksgereed zijn, gemakkelijk
verplaatst kunnen worden en buiten het bereik van de vijandelijke artillerie
tot nader gebruik kunnen worden opgesteld. Het groote nadeel hierbij is
dat de voertuigen slechts een geringen inhoud hebben, zoodat om een loonend
resultaat te kunnen bereiken verschillende motorvoertuigen voor dit doel
moeten zijn ingericht en beschikbaar gesteld.
Belangrijk betere resultaten zijn te verwachten van het gebruik van
spoortreinen voor het verspreiden van gas en nevel
1146