232
Schr. wijst op de omstandigheid, dat in een toekomstigen oorlog rekening
zal moeten worden gehouden met het gebruik van chemische strijdmiddelen
gericht tegen de vijandelijke vliegdiensten. Aangezien de vliegparken en
vliegvelden altijd liggen buiten het bereik van 's vijands artillerie, zal de
aanval met chemische strijdmiddelen uitsluitend plaats hebben door vijan
delijke vliegtuigen.
Het verspreiden van chemische strijdmiddelen door een vliegtuig kan op
twee wijzen geschieden, namelijk door het afwerpen van gasbommen en
door gassproeien. Laatstgenoemde methode zal echter zelden of nooit worden
toegepast omdat de bombardementsvliegtuigen daarvoor op geringe hoogte
een vliegveld of vliegpark moeten overvliegen, hetgeen zeer bezwaarlijk is.
Aannemend dat alleen het afwerpen van gasbommen in aanmerking komt
voor het uitvoeren van gasaanvallen op vliegvelden en -parken is het mogelijk
tranen- en niezenverwekkende gassen, verstikkende gassen en blaartrekkende
chemische strijdmiddelen te verspreiden.
De uitwerking der tranen- en niezenverwekkende strijdgassen is echter
te weinig ernstig om de moeite te loonen bij bombardementen de verstik
kende gassen, waarvoor een hooge beginconcentratie noodig is, zijn zeer
afhankelijk van weersomstandigheden en hebben een zeer kortstondige wer
kingsduur, zoodat voor het gasbombardement van vliegvelden en -parken
vrijwel uitsluitend in aanmerking komen de blaartrekkende strijdgassen.
Weliswaar zal materieel en personeel geruimen tijd buiten werking worden
gesteld, van vernieling en vernietiging is echter geen sprake.
Schr. geeft dan ook als zijn meening te kennen, dat de eenige, met succes
uit te voeren gasaanval op een vliegveld of vliegpark zal zijn een lucht
bombardement uitgevoerd in een combinatie van mijnbommen en mosterd
gasbommen.
„De mijnbommen zorgen voor vernieling van het vliegveld (trechters)
van materieel, werkplaatsen en voorraden en bovendien voor vernietiging
van personeel, terwijl mosterdgasbommen de opruimings- en herstellings
werkzaamheden ten zeerste belemmeren, zelfs tijdelijk volkomen onmogelijk
maken."
Ten slotte geeft Schr. aan welke beschermingsmaatregelen moeten worden
genomen. Deze zijn
le. het inrichten van gasdicht af te sluiten verblijven (tegen luchtwaame-
ming gecamoufleerd),
2e. het uitleggen van een teeken, waaraan vliegtuigen welke zich in de
lucht bevinden kunnen zien, dat een gasbesmetting heeft plaats gehad,
3e. de bemanning van de vliegtuigen voorzien van een gasmasker, dat on
middellijk na of voor de landing moet worden opgezet.
Gasbescherming.
Schweizerische Monatschrift für Offiziere aller Waffen, November 1933,
Gaskampj und Luftschutz.
Luitenant Max Höriger begint zijn belangwekkend artikel met de woorden
„Eine Gefahr die ich kenne ist keine Gefahr" immers wie het gevaar kent,
kan er maatregelen tegen nemen. Een goede uitvoering van de luchtbescher
ming is niet alleen afhankelijk van het volledig opvolgen van de terzake
aan de bevolking verstrekte voorschriften, maar in het bijzonder ook van
de omstandigheid of de bevolking zelf den vasten wil heeft zich voor te
bereiden op de gevaren, welke haar uit de lucht kunnen bedreigen.
„Nur aus der Erkenntnis der Gefahren und der verantwortungsbewusten
Kenntnis der Schutzmöglichkeiten heraus kann der zivile Luftschutz das
erreichen, was sein Ziel istSicherstellung des Lebens der Bevölkerung."
Noodig is, dat voor elk huis een vast programma is opgemaakt, waaraan
de bewoners zich hebben te houden. Zoo zullen de bewoners van elk huis
maatregelen moeten nemen tot het onmiddellijk blusschen van inslaande
brandbommen.
