Wij willen het verdere verloop achterwege laten, doch volstaan met de conclusies te vermelden. Gebleken is, dat geenszins de geschiktheid bewezen is van luchtstrijdkrachten voor de kustver dediging zonder verdere hulpmiddelen, niettegenstaande de Roode vloot opzettelijk lang in de gevaarlijke zone werd opgehouden. Het bleef zelfs een open vraag, of Blauw in werkelijkheid „aan den vijand" zou zijn gekomen. Voorts wist Rood tijdig iedere vijandelijke luchtactie te melden en bovendien talrijke aanvallen op de Blauwe vliegvelden uit te voeren. Van de luchtstrijdkrachten bleek de vliegboot het aangewezen toestel te zijn voor de vloot- verkenning. Volledigheidshalve wordt nog vermeld, dat Blauw met succes aanvallen op de Roode vloot uitvoerde, hoewel men daar betrekkelijk weinig waarde aan hechtte, omdat men Rood in een bij voordacht moeilijke en oneigenlijke positie plaatste. Tot zoover deze oefening. Thans willen wij zeer in het kort het geval onder oogen zien, dat een aanvaller zich met zijn luchtmacht tegen Java richt. Daartoe zal hij zich van een of meer vliegtuigsteunpunten moeten verzekeren, binnen bereik gelegen van de voornaamste objecten, waartegen een aanval zal worden ingezet. Een aanval op deze vijandelijke steunpunten met het leger zal veelal niet mogelijk zijn. Z. m. in combinatie met vliegtuigen (bij voorkeur water vliegtuigen of vliegbooten) zal daartegen een maritieme actie moeten worden ingezet, ten einde den tegenstander te verdrijven, terwijl in ieder geval offensieve stooten noodig zullen zijn om niet zelf in het defensief te worden gedrongen. Behalve door gebruik te maken van steunpunten, zal een aan valler zijn luchtactie kunnen inzetten van mobiele bases uit. Dit kan geschieden op twee manieren, nl. met landvliegtuigen, welke van een of meer vliegtuigschepen ageer en, of wel met water vliegtuigen in combinatie met tenders. De taak van den verde diger wordt, wat betreft de bestrijding met vliegtuigen moeilijker, immers aan den aanval dient het opzoeken en vinden van den vijand vooraf te gaan. In dit opzicht is de aanvaller in het voordeel. Daar staat echter tegenover, dat hij uit een oogpunt van mari tieme tegenactie veel kwetsbaarder is geworden, dan in het geval, dat hij zich in een steunpunt kan beveiligen. Het zwaartepunt der tegenactie wordt hiermede vanzelf, vooral indien de vijand ver uit onze kust blijft, verplaatst naar het maritieme deel der weer macht (tactische samenwerking tusschen watervliegtuigen, onder zeebooten en bovenwaterstrijdkrachten) .Een maritieme actie kan n.o.m. c.q. naast een luchtactie niet worden gemist. Wij willen nog even stilstaan bij een voor ons zoo gevaarlijke maritieme actie, nl. den zg. „raid", d.w.z. een vluchtige onder neming, welke voor hare uitvoering geen meesterschap of zelfs ook maar evenwicht ter zee vereischt en zoowel door den sterkere 195

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1934 | | pagina 86