420
op wegen e.d. en zoo mogelijk ook met mosterdgasversperringen. Van groote
beteekenis is het gebruik van deze hinderniszones bij het gevecht om tijd
winst, indien zij doelmatig gecombineerd worden met de actieve strijd
middelen.
Schr. stelt zich voor, dat de hindernissen over een groote diepte en stelsel
matig worden aangebracht en wel zoodanig, dat aan 's vijands zijde
allereerst een ondiepe strook wordt ingericht, waardoor pantserwagens,
vechtwagens en gemotoriseerde troepen van den vijand worden tegen
gehouden. Door de gesteldheid van het terrein zal het kunnen voorkomen,
dat de eigenlijke hinderniszone is verdeeld in verschillende strooken, welke
in de diepte somtijds eenige kilometers achter elkaar liggen. Elke voor
gelegen hindernis verhoogt de uitwerking van de meer achterwaarts gelegen
hindernissen en geeft tijd voor het uitbouwen van de hinderniszone, zoodat
op deze wijze meer achterwaarts breedte, diepte en grondigheid van de
vernielingen kunnen toenemen.
Tijdens den wereldoorlog werden vernielingen met defensieve doeleinden
veelvuldig, doch die met offensieve doeleinden in slechts beperkte mate
toegepastde groote beteekenis van stelselmatige vernielingen was in het
begin van den oorlog bij geen der partijen doorgedrongen. Hoewel de
stelselmatige vernieling veel tijd, personeel en springstoffen vergen en dus
de toepassing in hooge mate van deze factoren afhankelijk is, vormen zij
thans een strijdmiddel van beteekenis.
In een volgend hoofdstuk zal Schr. eenige voorbeelden geven van het
inrichten van hinderniszones, ontleend aan „Beispiele von Sperren", welk
boek dit jaar werd uitgegeven door de „Inspection der Pioniere und der
Festungen".
Vliegdienst.
Mavors, Januari 1934. De laatste ontwikkeling van jacht- en bombar
dementsvliegtuigen, door Kapitein-vlieger A. K. Steup.
Reeds eerder heeft Schr. er op gewezen, dat geruimen tijd geleden in
het buitenland zich de behoefte deed gevoelen om bij een nachtelijke ver
dediging de beschikking te hebben over zoogenaamde nacht jagers. Thans
kan men constateeren, dat dit vliegtuigtype langzamerhand een plaats gaat
innemen in de luchtverdedigingorganisatie, getuige de door Engeland ge
plaatste bestelling bij de Glosterfabriek van eenpersoonsjagers welke op
een hoogte van 5000 m een snelheid kunnen ontwikkelen van 352 km per uur
en waarvan de stijgtijd naar 6000 m minder dan 12 min. bedraagt, de in Juni
1933 in Frankrijk uitgekomen Blériot-eenpersoonsjager met een snelheid
van 370 km per uur op 5000 m hoogte en een stijgtijd tot 6500 m van 8 min.
50 sec., het Italiaansche jachtvliegtuig Fiat CR 30, e.a.
Aan een beschouwing onderwerpend de vraag of de jacht jager een één-
of een tweepersoons vliegtuig moet zijn, haalt Schr. de conclusie aan, waartoe
Freiherr von Cornberg in een der nummers van „Die Luftwacht" op grond
van de door hem opgedane oorlogservaring is gekomennamelijk, dat bij
een goede bezetting van een tweepersoons-dagbombardementsvliegtuig,
waarbij bedoeld wordt, dat bestuurder en waarnemer een twee-eenheid vor
men, die geheel op elkaar zijn ingesteld en dus eikaars bedoelingen ook direct
begrijpen, de strijd tegen een eenpersoonsjager dikwijls met succes kan worden
gevoerd. Naar aanleiding van deze uitspraak merkt Schr. op, dat indien dit als
juist kan worden aangenomen voor de dag-jachtvliegtuigen, het logisch is,
dat ook de nachtjager een tweepersoons type zal moeten zijn.
Als een van de voornaamste objecten voor een vliegmacht moet worden
beschouwd 's vijands vliegtuigbasis, welke met de daarbij behoorende fabrie
ken, depots en voorraadmagazijnen door de bombardementsvliegtuigen be
stookt zullen moeten worden. De eigen luchtwerkzaamheid kan echter alleen
dan gunstige gevolgen hebben, indien weinig of geen hinder wordt onder
vonden van de vijandelijke vliegtuigen op bepaalde tijden zal dus een over
wicht in de lucht moeten worden verkregen, dat slechts tot uiting kan
