van FRIEDRICH's omgeving niet eens tot uitvoering maar de
page Keith een broeder van den luitenant biechtte den
Koning het plan op. En toen veranderde de furie van den ouden ty-
ran eerst recht in krankzinnigheidHij ontdekte opeens dat FRIE-
DRICH officier was en beschuldigde hem toen van desertie, wond
zich meer en meer op, trok zijn zwaard om dit den ontaarden zoon
door het lijf te jagenzoodat de oude Generaal Mosel zich vóór
den prins moest werpen om diens vermoording te beletten.
In Köpenick werd toen door den Krijgsraad op 28 October 1730
het vonnis uitgesproken, waarbij Luitenant Keith (die voort
vluchtig was) werd veroordeeld tot ophanging in beeltenis, tot
vierendeelen en vastnageling aan de galg in Wezel, Luitenant von
Katte werd veroordeeld tot levenslange vestingstraf, terwijl
„wir uns zu schwach und unvermögend finden, über Dero Cron-
„Printzen ein Decisium oder Sentenz abzufassen, und müssen wir"
„vielmehr alles S. K. M. höchsten und vaterlichen Gnade über-"
„lassen."
Maar FRIEDRICH WILHELM, die het vonnis van Keith met
„gut" beoordeelde, meende dat Katte's vonnis „nicht gut en zelfs
„schlecht" was en veroordeelde hem ter dood waarbij hem als
hoogste vorstelijke genade de galg en het brandmerken werden
bespaard en hem de oerduitsche bijl werd gegund om zijn leven te
beëindigen. En FRIEDRICH WILHELM voerde de opvoedkundige
leerstelling zoo konsekwent door, dat hij von Katte naar Küstrin
liet overbrengen, waar FRIEDRICH gevangen zat, en hem daar op
6 Nov. 1730 vóóór het raam van FRIEDRICH's cel liet onthoofden.
„The body lay all day upon the scaffold, by royal order", zie
Carlyle, Vol. II, p. 345. 1)
Midden November, dus ruim 3 maanden na de voorgenomen
vlucht, zond FRIEDRICH WILHELM een commissie naar de
gevangenis in Küstrin. Op voorstel van zijn raadslieden, en na
verzoeken van de Hoven van Zweden, De Nederlanden en En
geland, en ten slotte op persoonlijk verzoek van den Duitschen
Keizer, besloot hij om den Kroonprins FRIEDRICH niet te laten
onthoofden, maar hem een plechtigen eed te doen zweren
1145
x) Mendelssohn, a.b., blz. 26. „Als er sich nun dem wegen dieser Execution"
„hierher gebrachten Hauffen Sandes naherte, so kleidet er sich gantz gelas-"
",sen und getrost aus, fiel nieder auf die Knie und nach dem er dem Cron-"
"Printzen mit der einen Hand zum Zeichen seines letzten Abschieds noch"
geinen Demuths-vollen Hand-Kusz zugeworffen, so nahm er mit der andenC
„Hand seine Schlaf-Mütze vom Haupt herab, hielte sie vor die Augen, indem"
"wurde ihm der Kopff abgeschlagen, bey dessen Erblickung der Cron-"
^Printz ganz ohnmachtig zurücksank und nicht mehr gesehen wurde. Der"
"Cörper blieb bisz Nachmittage um 2 Uhr in seinem Blute auf dem fatalen"
„Platz dieses nie erhörten Trauerspiels liegen."
Volgens Carlyle, Vol. II, p. 344 was 's Konings bevel wel dat de prins
„should see Katte die", maar men smokkelde Friederich in een kamer, waar
hij wel Katte zag voorbijgaan, maar hem niet zag sterven.
