continu-waarneming op een daartoe geschikte plaats als eisch moet
worden gesteld.
De eenige oplossing wijst in de richting, welke ook in Holland is
ingeslagen men kent daar het vrijwillig Landstormkorps Lucht
wachtdienstte weten het gebruik van Landstorm. Overwegin
gen van paraatheid zouden er toe kunnen leiden de posten aan
vankelijk door beroeps-militairen te doen bezetten.
Het voornaamste element van den luchtwachtdienst vormen de
verbindingen. Zonder goede verbindingen, welke een snel doorge
ven van de meldingen waarborgen, verliest het systeem alle
waarde.
Om dit te verkrijgen moeten de luchtwachten rechtstreeks aan
gesloten zijn op een centraal punt, het centrum van de luchtver
dediging, waar zich de commandant luchtverdediging met zijn staf
bevindt, en vanwaar, op grond van de binnengekomen berichten,
in de eerste plaats de jagers en voorts ook de luchtdoelartillerie,
de zoeklichten en de militaire en civiele autoriteiten (voor de
luchtbescherming) worden gewaarschuwd. Het ontwerpen van
een dergelijk verbindingsstelsel, zonder te hooge kosten, is, al
maakt men z.v.m. gebruik van reeds bestaande P.T.T. lijnen,
niet eenvoudig.
De berichten zelf moeten zoo kort mogelijk zijn. De luchtwacht-
commandanten zijn daartoe van meldingsformulieren voorzien.
Hoofdzaak is de melding van richting, aantal en hoogte van de
vijandelijke vliegtuigen. Het laatste is van belang voor de eigen
jagers, welke daaraan een houvast hebben voor de door hen te
bereiken hoogte. In Holland schijnt kortgeleden een eenvoudig
toestelletje uitgevonden te zijn, waarmede op snelle en gemakke
lijke wijze de waargenomen hoogte kan worden vastgesteld. Ook
in Indië kan dit wellicht nuttig blijken te zijn.
Reeds eerder werd in het kort aangegeven, dat behalve een bui
tensten kring van luchtwachten, een tweede dichterbij gelegen
kring gewenscht is.
Behalve als reserve, voor die gevallen waarin de buitenste kring
om welke redenen dan ook faalt, zullen die luchtwachten in
tweede lijn de gegevens moeten verschaffen voor het in de juiste
richting inzetten van de eigen jagers, waartoe de buitenste kring
onvoldoende in staat is.
Bij de Engelsche luchtmanoeuvres van 1927 bleek dit overdui-
lijk. „One of the obvious methods employed by the raiders in
order to make the fighter's task as difficult as possible was to
fly on a false course during their approach to London, and sud-.
denly to change when some ten or twenty miles from their objec
tive. This change of course, occuring after the fighter patrols
had left the ground, could be signalled only to fighters having
wireless".
670
