4. VOETINSUFFICIENTIE BIJ DE MILITAIREN.
HAAR VOORKOMING EN HAAR BESTRIJDING
door
J. J. ECKHARDT,
Officier van Gezondheid 1ste kl., chirurg aan het
Militair Hospitaal te Tjimahi.
(Met figuren enz. achter in dit nummer).
I. Inleiding.
Het is duidelijk, dat in onze Europeesche maatschappij, waarin
tegenwoordig de mechanische manier van voortbewegen zoo op
den voorgrond getreden is, de belangstelling voor dit vraagstuk
op den achtergrond gedrongen is.
Toch zal voor het leger de marschvaardigheid van den troep
steeds van het grootste belang blijven, want hoe meer mechanisch
en motorisch de perfectionneering van de legeruitrusting ook ge
maakt zal mogen worden, toch zal steeds de laatste etappe te voet
moeten worden afgelegd. De validiteit van den troep in dit op
zicht zal dus van doorslaand belang blijven.
De militairen zullen dus moeten beschikken over sufficiënte
voeten, d.w.z. moeten wat hun voeten betreft, in een trainings
toestand zijn, opdat de eischen die van hen in dit opzicht kunnen
en zullen worden gevorderd, ook geleverd zullen kunnen worden.
Dat deze eischen niet mee zullen vallen, wordt duidelijk wanneer
men de afstanden, die moeten worden afgelegd onder het oog
krijgt. Daarbij komt dan nog de terreingesteldheid en het tempo
waarin deze afstanden afgelegd moeten worden. Tenslotte nog de
extra bepakking tot 25 kg toe en het niet individueel kiezen van
de rustperiodes, beide eveneens verzwarende momenten bij den
strijd van de voeten om sufficient te blijven.
De volgende bladzijden mogen dienen, zoowel bij de militaire
als bij de medische leiders, om de moeilijkheden, die zich bij het
verkrijgen van dezen trainingstoestand van de voeten kunnen
voordoen, te leeren kennen en te leeren omzeilen en te bestrijden.
Ingevoerd werd de nieuwe benaming voetinsufficientiehet
oude woord „platvoetklachten" werd niet gebruikt. Deze oude
benaming en dit oude begrip blijken toch bij nader beschouwen
onjuist, zooals we later zullen zien. Het was hierdoor dan ook,
779
