dat vaak zoowel bij militaire leiders, bataljonscommandant, com
pagniescommandant en onderofficieren, als bij den medischen
adviseur, den bataljonsarts verkeerde ideeën en opvattingen ont
stonden. Deze opvattingen gaven dan weer vaak aanleiding tot
verkeerde maatregelen.
Ik hoop verder het nieuwere idee volledig te ontwikkelen,
zoodat zoowel de militaire leiders bovengenoemd, als de medische
adviseurs, de bataljonsartsen, met den chirurg als consulent in
de achterhand, direct hun standpunt kunnen innemen, wanneer
een militair voetinsufficientieklachten heeft.
In de praktijk is gebleken, dat platte voeten nog geen „plat
voeten" behoeven te zijn, d.w.z. in den zin, dien de niet-medicus er
onder verstaat, n.l. minderwaardige voeten. In ons leger zijn zeer
veel militairen met platvoeten, die alle oefeningen vlot meemaken
en nooit uitvallen. Ondanks het feit dus, dat hun voeten, wat den
bouw aangaat van het gemiddelde, het normale afwijken, is de
functie van deze voeten en hun uithoudingsvermogen absoluut
normaal. Hun voeten zijn sufficient.
Toch zal men bij de keuring van den militair iemand met een
normaal voetgewelf prefereeren en voor iemand, die in vasten
dienst wil komen een normaal voetgewelf eischen. Geheel anders
kunnen na het voorafgaande de eischen voor onze miliciens zijn,
men zal hierbij dus personen met minder mooie voetgewelven wel
degelijk in dienst kunnen nemen.
Zoo vaak wordt, wanneer een militair uitgevallen is, later even
naar zijn voeten gekeken en wanneer de gewelven laag zijn,
gezegd „maar man je hebt platvoeten" of misschien om het uit
vallen te verklaren of iets te vergoelijken „je hebt ook platvoeten".
Niets nu is onjuister en funester dan dit. Het vonnis over dezen
militair is door deze wijze van optreden geveld. Van dit moment
af heeft deze man een minderwaardigheidsidee omtrent zijn voeten
gekregen. „Ik heb platvoeten, dus minderwaardige voeten en dus
ben ik verder ongeschikt voor den dienst". Over deze gedachten-
gang zal deze man zich niet meer kunnen heenzetten.
Wat was nu echter wel het geval De taak, die van 's mans
voeten geëischt werd, kon niet worden geleverd's mans voeten
waren dus in dien zin insufficient. Banden en spieren waren niet
in staat dit klaar te spelen. Misschien ook was 's mans psyche niet
in staat het normale moeheidsgevoel, dat iedereen ondervindt,
wanneer zijn normale voeten insufficient worden t.o.z. van de
taak, die men ervan eischt, te weerstaan. Getracht had dus moeten
worden deze tijdelijke insufficientie weer te boven te komen.
In den trainingstijd bij de depotbataljons behoort het begrip
platvoeten dus geheel verbannen te worden. Alleen moet hier
gedacht wordenhoe maken we de voeten van onze militairen
weer sufficient, d.w.z. hoe bereiken we een dusdanigen trainings
toestand, dat zij gemakkelijk de gevraagde eischen kunnen door-
780