dat vaak zoowel bij militaire leiders, bataljonscommandant, com pagniescommandant en onderofficieren, als bij den medischen adviseur, den bataljonsarts verkeerde ideeën en opvattingen ont stonden. Deze opvattingen gaven dan weer vaak aanleiding tot verkeerde maatregelen. Ik hoop verder het nieuwere idee volledig te ontwikkelen, zoodat zoowel de militaire leiders bovengenoemd, als de medische adviseurs, de bataljonsartsen, met den chirurg als consulent in de achterhand, direct hun standpunt kunnen innemen, wanneer een militair voetinsufficientieklachten heeft. In de praktijk is gebleken, dat platte voeten nog geen „plat voeten" behoeven te zijn, d.w.z. in den zin, dien de niet-medicus er onder verstaat, n.l. minderwaardige voeten. In ons leger zijn zeer veel militairen met platvoeten, die alle oefeningen vlot meemaken en nooit uitvallen. Ondanks het feit dus, dat hun voeten, wat den bouw aangaat van het gemiddelde, het normale afwijken, is de functie van deze voeten en hun uithoudingsvermogen absoluut normaal. Hun voeten zijn sufficient. Toch zal men bij de keuring van den militair iemand met een normaal voetgewelf prefereeren en voor iemand, die in vasten dienst wil komen een normaal voetgewelf eischen. Geheel anders kunnen na het voorafgaande de eischen voor onze miliciens zijn, men zal hierbij dus personen met minder mooie voetgewelven wel degelijk in dienst kunnen nemen. Zoo vaak wordt, wanneer een militair uitgevallen is, later even naar zijn voeten gekeken en wanneer de gewelven laag zijn, gezegd „maar man je hebt platvoeten" of misschien om het uit vallen te verklaren of iets te vergoelijken „je hebt ook platvoeten". Niets nu is onjuister en funester dan dit. Het vonnis over dezen militair is door deze wijze van optreden geveld. Van dit moment af heeft deze man een minderwaardigheidsidee omtrent zijn voeten gekregen. „Ik heb platvoeten, dus minderwaardige voeten en dus ben ik verder ongeschikt voor den dienst". Over deze gedachten- gang zal deze man zich niet meer kunnen heenzetten. Wat was nu echter wel het geval De taak, die van 's mans voeten geëischt werd, kon niet worden geleverd's mans voeten waren dus in dien zin insufficient. Banden en spieren waren niet in staat dit klaar te spelen. Misschien ook was 's mans psyche niet in staat het normale moeheidsgevoel, dat iedereen ondervindt, wanneer zijn normale voeten insufficient worden t.o.z. van de taak, die men ervan eischt, te weerstaan. Getracht had dus moeten worden deze tijdelijke insufficientie weer te boven te komen. In den trainingstijd bij de depotbataljons behoort het begrip platvoeten dus geheel verbannen te worden. Alleen moet hier gedacht wordenhoe maken we de voeten van onze militairen weer sufficient, d.w.z. hoe bereiken we een dusdanigen trainings toestand, dat zij gemakkelijk de gevraagde eischen kunnen door- 780

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1934 | | pagina 46