124
1. te bestrijden doelen en hunne verdeeling onder de te gebruiken vuur-
middelen
2. oogenblik van ontketenen van het vuur en den aard van het vuur
(cadence, duur)
3. schietgegevens.
Hieruit volgen 3 problemenle. opzoeken der doelen2e. regeling van
het vuur op deze doelen 3e. vuurleiding (conduite des tirs).
V. w. b. de doelverkenning wordt er op gewezen, dat vóór het eigenlijke
gevecht de vijandelijke strijdkrachten meestal aan het gezicht zijn onttrokken.
Daarentegen worden deze strijdkrachten voor een groot deel zichtbaar zoodra
zich het eigenlijke gevecht ontketent. Men begint dus aanvankelijk met een
zeer onvoldoende kennis omtrent 's vijands opstellingen, die geleidelijk meer
gecompleteerd wordt.
Het regelen van het vuur eischt in den bewegingsoorlog, dat men tevoren
inschiet, omdat de grondgegevens (topografische en ballistische) zoo onnauw
keurig zijn, dat men zonder inschieten te groote hoeveelheden munitie moet
inzetten, terwijl men ook gevaar loopt zijn eigen troepen te treffen.
De leiding van het vuur vereischt de verdeeling der doelen onder de
vuurmiddelen en de vaststelling van de manier van vuren. De verdeeling
is voor elk geval anders en hangt af eensdeels van den aard der doelen,
hunne afmetingen, hunne gevechtswaarde, hunne ligging, aan den anderen
kant van de eigen artilleristische middelen. Door het groot aantal doelen,
dat men meestal tegelijk moet aanvallen, kan men zelden de daarvoor ge-
wenschte munitiehoeveelheden verwezenlijken door op elk dezer doelen een
groot aantal vuurmonden in te zetten. Overigens zouden dergelijke concen
traties eene hoeveelheid inschietvuren vereischen, die niet te verwezenlijken
zijn wegens het absoluut ontoelaatbaar groot munitieverbruik. In het alge
meen worden de doelen dan ook door batterijvuren of hoogstens door afdee-
lingsvuren onder vuur genomen. Tenslotte zijn de tijden, waarover men
meestal beschikt om de vuren aan de doelen aan te passen, zoodanig, dat
zij het gebruik van gedecentraliseerde methoden vereischen. Deze aanpas
sing geschiedt op initiatief van den groepscdt., zoo mogelijk na overeenstem
ming met den tactischen commandant (groupements d'appui direct). Zonder
twijfel heeft de cdt. (Div. cdt.) altijd de bevoegdheid op zekere gevechts
momenten krachtige acties uit te voeren met alle of een deel van zijn mid
delen op door hem vastgestelde doelen. Maar deze interventies, des te belang
rijker omdat zij in het algemeen zullen correspondeeren met periodes van
ernstige crisis, zullen niet veelvuldig voorkomen en hun uitvoering zal tijd
vorderen, langer tijd naarmate het betrokken echelon hiërarchisch hooger is.
Wijze van vuren.
De vuren kunnen preventief worden afgegeven om tevoren de gevechts
organen te veronzijdigen, die van den vijand bekend zijn. Zij zijn dan het
doel van vuurplannen a priori. De vuren kunnen ook a posteriori worden
afgegeven tegen doelen, die men pas ontdekt op het oogenblik, dat zij in
actie komen. Voorbereiding van het vuur vergemakkelijkt de uitvoering
dezer vuren.
In alle gevallen kunnen de vuren op een der volgende wijzen worden
geleid.
A. Op initiatief van den betrokken cdt., b.v. de L. K. cdt. ten opzichte
van zijne zware korpsartie, de Div. cdt. ten opzichte van die deelen van
de artie d' action d' ensemble, waarvan hij zich de leiding heeft voorbehou
den. Een echelon van de co. voering kan altijd ingrijpen bij een onderge
schikt echelon om vast te stellen, hetzij de algemeene voorwaarden voor de
leiding van het vuur, hetzij sommige wijzen van uitvoering. Omgekeerd als
de doelen vastgesteld zijn voor een echelon van de co. voering kunnen de
wijzen van uitvoering overgelaten worden aan het ondergeschikte echelon.
B. Op initiatief (min of meer beperkt) van het ondergeschikte echelon.
Zoo kan een divisie in den loop van het gevecht rechtstreeks aan een
