263
De commandanten vail onderdeeien van de compagnie kunnen niet tege
lijk vlakbaan- en krombaanvuur leiden aangezien de aanvoering zoo dicht
bij den vijand daarover te moeilijk is.
Allgemeine Schweizerische Mïlit'dr zeitung, September 1934 geeft in Die
Infanterie und ihre Bewaffnung" door Major i. Gst. Gustav Ddnïker een
uitnemend overzicht van het huidige bewapenings- en organisatieprobleem
van de infanterie, aan de hand van de voorloopige door Zwitserland gekozen
oplossing.
Bij den aanvang van den wereldoorlog werden alle infanterie-vuurwapens
in voorste lijn ingezet; het vuur van den tegenstander leidde gaandeweg tot
echelonneering in de diepte; de moeilijkheid van het doorschrijden van de
laatste 300 m maakt echter ook vuurwapens bij de voorste infanterie noo-
dig. Elk onderdeel van laag tot hoog moet daarom van geëigende bewape
ning zijn voorzien.
Onder de individueele wapenen rekent schr. behalve handgranaten, vuist
vuurwapens en geweren ook de zelflaadgeweren. Daarnaast onderscheidt
hij collectieve wapenen, wier vuur in de plaats is getreden van het vroegere
afdeelingsvuur (lichte mitr. en mitr.), begeleidende wapenen, die niet aan
den algemeenen vuurstrijd deelnemen, doch de infanterie begeleiden om
dadelijk bij de hand te zijn, waar een weerstandskern moet worden ver-
meesterd, welke niet door andere wapens kan worden „erledigt" (mortieren
en kanonnen), en als speciale groep in de begeleidende wapens de bijzondere
tegen tanks en vliegtuigen.
De eigenlijke strijdeenheid is de groep. Zij vindt een collectief wapen in
den lichten mitr.
Opmerkelijk en n.o.m. behartigenswaard is hetgeen schr. opmerkt over
het gevecht van de sectie
„Die Führung des Zuges hat man sich oft in übertriebenem Masze als
„ein geistreiches Manövrieren vorgestellt, zum Teil deshalb, weil die höheren
„Graden, welche die Organisation und die Kampfweise bestimmten, der
„gewöhnliche Zugskampf intellektueil zu wenig interessant war. So ist zu
„einer Organisation gekommen, deren Geschmeidigkeit so weit vorne am
„Feind gar nicht ausgenützt werden konnte, weil die hierzu notwendigen
„günstigen Voraussetzungen fehlen.
Der Infanteriezug soli einfacher organisiert werden, im allgemei-
„nen zu drei gleichen Gruppen ohne Trennung von Feuer und Bewegung
„auf der Stufe des Zuges."
Voor den sectiecommandant is hoofdzaak de richting aan de groepen te
geven en de inzet van zijn persoonlijkheid. Niet „Vuren!" is zijn voornaamste
commando maar bij den aanval „Mij volgen", in de verdediging „Standhou
den". In vredestijd is men misschien geneigd de aanvoering van de sectie
„geleerd" te beoefenen, in oorlogstijd kan daar geen sprake van zijn.
Ook voor de compagnie valt er nog weinig te „combineeren": „Auf
„dieser Organisationsstufe heiszt es noch sehr stark Entweder man greift
„an, also man geht vor, zuerst noch ohne und dann mit Feuer, oder man
„verteidigt sich, also man bleibt und halt aus. Weshalb man angreift oder
„unter welchen besonderen Verhaltnissen man verteidigt, darum haben
„sich die untersten Infanterieverbande noch nicht zu kümmern. Eine solche
„Differenzierung ergibt sich erst auf höherer Stufe."
Als ondersteuningswapen komt nu in plaats van de vroeger eventueel in
te deelen mitr. een bijzondere „vuursectie" van 3 lichte mitr. op affuit in
de Zwitsersche compagnie. Toevoeging van mitr. kan echter voor bepaalde
gevallen noodig zijn. Voor de sectie vindt schr. de affuit eigenlijk onge-
wenscht, aangezien daarbij i.v.m. de te bestrijden doelen geen behoefte
bestaat aan een nauwe bundel. Bij de compagnie zal echter eerder de moge
lijkheid bestaan om met succes juistheidsvuur tegen een onderkend doel af
te geven; het kan daarbij noodig zijn de bundel aan een bepaald doel aan
te passen, waarbij dan de bundel geleid kan worden.
