393
zal dan „abklarend" werken en bijdragen tot sterking van het vertrouwen
in de eenmaal gekozen oplossing. Men mag nooit naar een vermeende „beste"
oplossing zoeken.
De eigen opdracht is het meest zekere gegeven bij het ontwerpen
van de uitvoering, het optreden van den vijand het meest onzekere. De leider
zal menigmaal met eigen zwakte en innerlijken weerstand te kampen hebben,
hij zal echter in den strijd iets moeten wagen, anders zal hij nooit slagen.
Meestal wordt het besluit bij gedeelten ontwikkeld, het eerste gedeelte
mag niet te ver grijpen; „Der Entschlusz ist das Glaubenbekenntnis des
Führers. Er faszt und verantwortet ihn gründsatzlich allein; jedwede
Kollektivhaftung ist schlecht".
Het plan van de doorvoering behandelt het hoe en met welke middelen;
het is de schakel tusschen besluit en bevel en kan in kleine verhoudingen
vervallen; het is dikwijls onbeduidend en kort, kan echter ook tot een zeer
omvangrijken arbeid uitgroeien. Hoe beter het plan is uitgewerkt, des te
gemakkelijker is de bevelsformuleering.
Allereerst moeten in een plan de taak voor de troepen, wapens enz. en
de hoofdopdrachten voor bepaalde detachementen worden geformuleerd.
Het plan wordt opgemaakt in den staf van den leider onder de verantwoor
delijke leiding van den Chef van den Staf of van den adjudant. Dit gedeelte
van het plan moet zeer nauwkeurig, dikwijls in korten tijd, en vlot worden
uitgevoerd. Hiervoor is noodig een hoofdbewerker, arbeidsverdeeling en
volkomen samenwerking.
Bevelsuitgifte. De troepenleider vaardigt operatief-tactische en zuiver
tactische bevelen uit. In den bewegingsoorlog geldt als hoofdvoorwaarde,
dat het meest dringende zoo vlug mogelijk moet worden uitgegeven, het min
der belangrijke kan eerst later volgen, zoodra tijd beschikbaar is of de gele
genheid er toe wordt geboden.
Een goed bevel zal de volgende eigenschappen moeten bezitten:
a) Beslist, zakelijk, helder en volledig zijn.
b) Tijdig gereed zijn tijdwinnend door helderheid en overzichtelijkheid,
zoo kort mogelijk.
c) Een eenvoudige zekere uitvoering waarborgen.
„Die Einfachheit des Befehls bezieht sich hauptsachlich darauf das, was die
Truppe zu tun hat, glatt und reibungslos zu gestalten. Man entschliesze sich
auch zu Schwierigem und Auszergewöhnlichem, sage aber mit um so ge-
wöhnlicheren Worten und versetze sich lebhaft in die Verhaltnisse beim
Befehlsempfanger."
Ten slotte geeft Schr. uitvoerige beschouwingen over bouw en indeeling
van bevelen, de verschillende soorten van bevelen en de wijze waarop
bevelen kunnen worden uitgegeven.
Het zeer overzichtelijk geschreven artikel kan ter lezing worden aanbevolen.
Gasdienst. Schweizerische Monatschrift für Offiziere aller Waffen. Dec.
1934 Aufgaben und Material der Abteilungen im passiven Luftschutz., door
Obit. Max Höriger.
In het hoofdstuk „Eerste Hilfe bei Kampfgaserkrankungen" van bovenge
noemd artikel lezen wij het volgende:
De door strijdgasvergiftigde bemerkt van de vergiftiging aanvankelijk
niets. Heeft men echter een door strijdgassen besmet terreingedeelte zonder
gasmasker betreden, dan zal men zich als „gas"-zieke moeten beschouwen
en zoo spoedig mogelijk onder geneeskundige behandeling moeten stellen.
„Die arztliche Hilfe für den Gaskranken kann nur dann erfolgreich sein,
wenn sie frühzeitig einsetzt".
De gaszieken zullen zoo mogelijk geen vermoeiend werk mogen verrich
ten, daarom moeten zij per draagbaar worden vervoerd. De zieken worden
in dekens gehuld. Voor het geval zij in een sterk geconcentreerde strijd
gaszone zijn geweest, moeten de kleeren worden verwijderd, opdat het in de
kleeren opgenomen strijdgas het vergiftigingsproces niet kan doen verergeren.
