kunde (orthogonale parallelprojectie), omdat deze tak van wis
kunde zijn ontstaan te danken heeft aan de vestingbouwkunde.
Monge, die wegens zijn lage afkomst zijn vader was marskra
mer de poorten van de school te Mézières voor zich gesloten
zag, werd door voorspraak van een overste der genie als teekenaar
geplaatst aan „l'Ecole d'appareilleurs et de conducteurs des travaux
de fortifications". Men belastte hem daar met de wijdloopige
becijferingen, noodig voor het „défilement, opération qui sert a
combiner le relief et le tracé des fortifications, avec le moins de
frais possibles, et de manière que le défenseur s'y trouwe a l'abri
des coups de l'assailant".
Monge, nauwelijks 20 jaar oud, verving de becijferingen door
een veel kortere, zuiver meetkundige methode. Het zou echter
nog tot den tijd van de stichting der Ecole Polytechnique duren
voor hem vergund werd zijn methode openlijk te doceeren. Te
Mézières, waar hem reeds in 1768 het onderwijs in de wiskunde
werd opgedragen, bleef het hem verboden.
Wij zullen thans nog een paar grepen uit de geschiedenis van
de school doen om te laten uitkomen, welke belangrijke rol zij in
den loop der jaren gespeeld heeft.
De republikeinsche geest en de stille tegenstand der leerlingen
tegen Napoleon waren oorzaak, dat deze er over dacht de inrich
ting te sluiten. Hij heeft dit plan echter nooit ten uitvoer gebracht,,
omdat de school hem zijn beste artilleristen en genisten had gele
verd en het patriottisme der leerlingen boven elke verdenking;
verheven bleef. De Restauratie verdroeg het liberalisme der poly-
techniciens evenmin. Men ging over tot sluiting der inrichting.
Deze had echter al een wereldfaam weten te veroveren, zoodat de
maatregel in het buitenland veel stof deed opwaaien. De Engel-
sche bladen, die het feit vermeldden, voegden er aan toe dat „cette-
suppression seule valait aux ennemis de la France une grande
victoire". De maatregel werd spoedig ongedaan gemaakt.
In 1850 werd een „commission mixte" ingesteld tot reorgani
satie der school in practische richting. De astronoom Le Verrier
(de ontdekker van de planeet Neptunes) was de ziel der commis
sie. Aan de school werd o.m. verweten overlading der leerstof en
te zware toelatingseischen, waaraan door „la moyenne des in
telligences" (alsof de school daarvoor in het leven was geroepen!
v. W.) niet voldaan kon worden. Eminente geleerden als Liou-
ville, Chasles Catalan en Duhamel namen hun ontslag of werden
er toe gedwongen.
Na de débacle van 1870/1871 werd geleidelijk tot de oude prin
cipes teruggekeerd, „car on était convaincu que le succes de nos.
ennemis était dü surtout a leur supériorité scientifique". Hoewel
ons deze conclusie te simplistisch en verre' van juist lijkt, daar
de wetenschappelijke vorming van den Duitschen officier in het
460
