Zoowel het doel als de schutter bewegen zich zeer snel: een
jachtvliegtuig in duikvlucht kan b.v. 160 m.p. sec. bereiken; voor
de horizontale vlucht varieert de snelheid van 50 tot 100 m.p. sec.
Deze snelheden van het doel en van den schutter veranderen snel
in drie dimensies; zij zijn zeer moeilijk nauwkeurig te waardeeren.
De vuurcorrecties zijn daarom eveneens zeer moeilijk vast te
stellen.
Het vuur in de lucht zal dus onvermijdelijk vluchtig en slecht
gericht zijn. Om hier eenigszins aan tegemoet te komen, moeten
de vuurwapens een groote vuursnelheid bezitten (om een zoo groot
mogelijke vuur dichtheid te verkrijgen) en een groote aanvangs-
snelheid hebben (om de vluchttijd zoo kort mogelijk te maken),
terwijl elk schot een zoo groot mogelijke uitwerking moet hebben,
zoodat elke treffer een zoo groot mogelijk rendement heeft. Verder
moeten de richtmiddelen eenvoudig zijn, het snel en juist aan
brengen van de vuurcorrecties mogelijk maken en een zoo gering
mogelijk weerstandbiedend oppervlak hebben.
Helaas zijn echter de vuurwapens bij den snellen vooruitgang in
de vliegtuigindustrie achtergebleven. De vuursnelheid en de aan-
vangssnelheid zijn heel wat minder vergroot dan de vliegtuigsnel
heid. Om dezelfde verhouding te bereiken als bij het eind van
den oorlog zouden de aanvangssnelheid en de vuursnelheid 2 a 4
maal vergroot moeten worden, afhankelijk van het feit of men de
vaste dan wel de beweegbare mitrailleurs beschouwt. Momenteel
is de aanvangssnelheid hoogstens 1000 m.p. sec. en de vuursnelheid
niet meer dan" 900 schoten per minuut. Is het verhoogen van de
vuursnelheid niet mogelijk, dan zullen meer mitrailleurs gebruikt
moeten worden, die tegelijk op hetzelfde doel kunnen vuren. Voor
het verhoogen van de aanvangssnelheid zullen de wapens zwaar
der moeten worden, wat vooral voor de beweegbare mitrailleurs
een groot bezwaar is, omdat deze moeilijker te hanteeren zullen
zijn. Het vergrooten van de uitwerking van het enkele schot wordt
verkregen door de vergrooting van het kaliber en van de aanvangs
snelheid en door het gebruik van explosieve- en brandmunitie.
Dit zal zooveel te meer noodzakelijk worden, indien de vliegtuigen
grooter worden en de metaalconstructie meer algemeen in gebruik
komt. Een groot vliegtuig zal verscheidene treffers van 7 mm.
zonder eenig bezwaar kunnen verdragen, terwijl 1 of 2 treffers van
2 a 3 cm. explosieve munitie het zonder eenige twijfel zullen
dwingen zijn opdracht af te breken, op welk punt het ook ge
troffen mag zijn.
In de Royal Air Force Quarterly van Jan. 1934 klaagt ook
G. F. D. over de geringe verbetering van de vliegtuigmitrailleurs.
De meeste in gebruik zijnde mitrailleurs zijn wapens voor de
grondtroepen geweest, welke voor het gebruik op de vliegtuigen
eenige geringe wijzigingen hebben ondergaan. Practisch is nu
469
