Küstrin rommelde, heet verlangend om in te grijpen Wee, U
O, Fermor Met uw brandende, moordende, schoffeerende Kozak-
kenbenden. De onverbiddelijke afrekening is nabijx)
Op 22 Augustus waren alle Pruisische troepen vereenigd ten
Z. van Küstrin ten getale van 3'o000 man; en nu ging een der bloe
digste en afschuwelijkste slagen van den ganschen Zevenjarigen
Oorlog beginnen. Ik kan den slag niet in 't kort bespreken, al zal
ik het verloop wel schetsen ge moet het verhaal zelf lezen in
de tallooze bronnen. Het verhaal dat Carlyle, Vol. VIII, p. 37 t/m
58 er van geeft vind ik wel heel aangrijpend.
FRIEDRICH trekt met alle troepen NW. langs den Oder tot
20 km. stroomafwaarts, overschrijdt daar de rivier en gaat nu Oost
(dus Noord om de Russen heen, die bij Zorndorf, N. van Küstrin
staan) tot aan de Mietzel, overschrijdt dit moerasriviertje en ver
nielt alle bruggen achter zichstaat dan Noord van Fermor's
44000 Russen, die in een gesloten legerplaats afwachtentrekt:
dan verder Oost en geheel om Fermor heen, tot hij zich ten slotte
opstelt tusschen Küstrin en Fermor's kamp de oogen wijd open,
de lippen opeengeklemd, en wetende dat hij die Russen gaat ver
nielen en vernietigen En ze tegen de Mietzel zal dringen, en ze
daarin zal zien verzinken
En Fermor's overmacht is als een kolossale beer, die met bloed-
doorloopen oogen tuurt naar wat die vijand doet, dien hij voelt
maar niet ziet; die telkens aan een anderen kant komt, en dreigt,
met wat, en waar
En op 25 Augustus 1758 breekt in den vroegen morgen de bloe
dige Slag bij Zorndorf los door den aanval van Manteuffel's eerste
divisie op den Russischen rechtervleugel, die al dadelijk zware
verliezen lijdtmaar Manteuffel wordt niet gedekt op zijn rech
terflank door het achterblijven van de tweede divisie, waarop de
overmachtige Russen zich van alle kanten op Manteuffel's groep
werpen Arah, arah De overwinning is ons Maar
Seydlitz
Nu Nu En met 36 eskadrons werpt deze onvolprezen
ruiteraanvoerder zich in het gevecht in een charge, die alles om
verwerpt en neersabelt en vernietigt, tot hij van louter vermoeid-
415
b Lezer, herinnert ge U Küstrin, waar FRIEDRICH na zijn „desertie"
door „Papa" werd heen gezonden, en waar hij enkele jaren als verbannene
toefde (1730 tot 1732), en waar hij zijn eerste echte jongens
liefde doorleefde met Frau Von Wreech, van Tamselsie war
voller Schönheit mit einem Teint wie Lilien und Rosen En
FRIEDRICH bekende haar zijn liefde in een gedicht„Gestandnis"
Dein Skiave will ich bleiben enzIch hab' ja still
geschwiegen, gefesselt die Gedanken, In Anschaun ganz versunken, als ich
Dich hier gesehn; Du schienst mir eine Göttin lasz es mich Dir gestehn
enz. enz.
En in dat land raasden en tierden nu de wilde Kozakkenbenden
