van werken staan mij geen gegevens ten dienste. De uitwendige
vorm en bijzonderheden zijn evenwel gelijk aan de z.g. handbom
van 1916 en 1918. Bij deze werd door middel van een slaggewicht
(een blikken koker met hagel gevuld) de energie van een gespan
nen veer vrijgegeven, waardoor een slagpin in het hoedje werd
gedreven.
Ook in Denemarken heeft men na den oorlog een offensieve
schokhandgranaat geconstrueerd. Ook bij deze werd bij het tref
fen de energie van een reeds gespannen veer vrijgegeven. Bij
treffen moest door trilling een stalen kogel zijn labiele zitting
verlaten, waardoor de gespannen veer haar werk kon verrichten.
Het zou te ver voeren critiek te leveren op deze beide con
structies. Het doel der vermelding is alleen geweest te doen blij
ken, dat de strijd tusschen schokbuis en tijdbuis nog niet ten
einde is. Aan de hand van eenige rekenuitkomsten zal in het vol
gende o.a. worden nagegaan, welke de redenen zijn voor construc
teurs om ondanks de daarmee gepaard gaande moeilijkheden
speciaal bij de offensieve handgranaat, steeds weer een schok-
constructie te bedenken. De hiermee samenhangende en andere
te bespreken vraagstukken zullen als volgt worden ingedeeld
1. Het wezen van de Offensieve Handgranaat.
2. De grootte der lading en de uitwerking.
3. Tijdbuis contra schokbuis.
4. Eenige algemeene beschouwingen en conclusies.
1. Het wezen van de Offensieve Handgranaat.
Een offensieve handgranaat is een handgranaat, die ongevaar
lijk is voor den ongedekten werper, doch desondanks een groote
uitwerking heeft.
Als men deze definitie leest, vraagt men zich onwillekeurig
af „Op welken minimum afstand mag men de granaat werpen
om zelf veilig te zijn
De Fransche voorschriften zeggen hieromtrent (dit geldt na
tuurlijk de Fransche offensieve handgranaat)dat scherfwerking
gewoonlijk tot een 10-tal meters beperkt blijft, terwijl men bij
oefeningen er op moet rekenen, dat sommige zwaardere deelen
over grootere afstanden worden weggeslingerd.
De Duitschers zeggen van hun Stielhandgranate, die een worp
verheid van 25 meter heeft, dat er scherfwerking tot ongeveer
20 meter van het springpunt is. Kenschetsend is de volgende uit
spraak „Die Stielhandgrante ist deshalb (wegens de worpver
heid van 25 meter) für den Werfenden verhaltnismaszig unge-
fahrlich". x)
550
(i) ZIMMERLE Waffenlehre. 1927, pag. 140.
