De scherf werking der Hollandsche eihandgranaat No. 3 wordt
evenals van de Fransche op 10 meter gesteld.
Hoewel er dus bij deze offensieve handgranaten inderdaad
sprake is van scherfwerking, is toch deze uitwerking zeer klein
te noemen de scherven zijn afkomstig van een zeer dunnen
0.3 mm) blikken wand, die zeer fijn moet worden verdeeld. De
hoofdwerking der offensieve handgranaten ligt dan ook op ander
gebied. Een Fransch voorschriftzegt hiervan „Les effets meur-
triers sont assez faibles et leur zone d'action trés réduite le
bruit, la fumée et le souffle de l'explosion produisent cependant
un effect moral appréciable sur l'ennemi".
Het reeds genoemde Engelsche Textbook of Small Arms zegt
op pag. 137 „The offensive grenade has a very local and chiefly
blast effect; it is thus safe to the thrower when used in the open. It
contains a smoke producing explosive mixture".
De offensieve handgranaten werken dus vrijwel alleen door
de kracht hunner explosie, en men ziet dan ook, dat alle offen
sieve handgranaten een veel grootere lading bezitten dan de de
fensieve.
De Indische Offensieve Handgranaat is eveneens op deze be
ginselen gebaseerd. Bij haar constructie werd als volgt gerede
neerd.
Zal een offensieve handgranaat een behoorlijke uitwerking heb
ben, dan moeten alle zware metalen deelen niet alleen zooveel
mogelijk worden vermeden, maar hun functie moet, waar mo
gelijk, door springstoflichamen worden overgenomen. De uit
werking, die in hoofdzaak een moreele moet zijn, zal op deze
wijze zoo hoog mogelijk kunnen worden opgevoerd door gemis
aan metalen ballast, m.a.w.:het rendement ten opzichte van de
voornaamste taak van de offensieve handgranaat wordt zoodoende
aanzienlijk vergroot. De scherfwerking kan daarbij een zeer onder
geschikte rol spelen, daar van scherfjes, die met het oog op het
offensieve karakter van de granaat geen doorslagkracht mogen
hebben, in de nabijheid van het springpunt toch ook niet een
zoodanige uitwerking is te verwachten, dat de getroffene niet
meer aan een onmiddellijk volgend handgemeen zou kunnen deel
nemen.
Het hoeft na deze uiteenzetting geen verwondering te wekken,
dat het antwoord op de hierboven gestelde vraag omtrent den
minimum veiligen werpafstand voor de Indische Offensieve Hand
granaat een kleinere grens aangeeft. In uiterste gevallen kan men
in oorlogstijd onze handgranaat op 4 a 5 meter werpen in vre
destijd bij voorkeur niet beneden 15 meter. Schrijver heeft eens
het in den aanslag springen van een handgranaat bijgewoond op
Instructions du 15 Mars 1919 sur le dressage des Grenadiers pag. 15.
551
