afmetingen, dat één treffer voldoende is om het doel buiten ge
vecht te stellen, om daarna zich weer zoo snel mogelijk buiten
het vuurbereik van hun tegenstander te begeven. De jachtvlieg
tuigen moeten trachten tot eenzelfde aanvalstactiek te komen,
waarvoor het noodig is, dat zij beschikken over munitie van een
grooter kaliber dan tot nu toe ooit vanuit vliegtuigen werd ge
bruikt.
De meest voor de hand liggende oplossing is het gebruik van
bommen, welke, hetzij in duikvlucht, hetzij in horizontale vlucht
op de bommenwerpers worden afgeworpen. Hier zijn echter groote
nadeelen aan verbonden.
Bij den aanval in duikvlucht is er slechts een betrekkelijk
kleine sector boven het bomvliegtuig, waarin deze aanval mogelijk
is. De weg van den duikjager zal geen geheim zijn voor den bom
menwerper.
Voor den aanval in horizontale vlucht zijn de omstandigheden
nog ongunstiger. Er is slechts één punt in de lucht van waaruit
de bom afgeworpen kan worden, en dit punt zal aan den bommen
werper nog beter bekend zijn dan aan het jachtvliegtuig.
Bij beide soorten aanvallen zal de aanvaller geconcentreerd
vuur ontvangen uit verscheidene mitrailleurs (kanonnen)Hij kan
zich hieraan slechts onttrekken door veel hooger te vliegen; maar
daardoor vermindert zijn trefkans in ontoelaatbare mate.
Volgens Cdr. de Seversky is daarom het gebruik van gewone
bommen door jagers buiten kwestie. Hun gebruik ontneemt den
jager zijn karakteristieke eigenschappen, manoeuvreervaardigheid
en het element van verrassing.
Maar als de jager groote projectielen moet gebruiken, op welke
wijze is dit dan mogelijk Hoe kan de jachtvliegdienst zijn tac
tische onafhankelijkheid terugkrijgen Daar het gewicht van
groot-kaliber-wapens en de daarbij behoorende terugstoot ontoe
laatbaar zijn, is het antwoord op deze vraag door het gebruik
van bommen met aanvangssnelheid. We hebben gezien hoe Cdr.
de S. dit probleem denkt op te lossen. Met een dergelijke bewa
pening zou de jager een salvo kunnen afgeven, gelijkwaardig aan
dat van een luchtkruiser en daarbij zoowel van de manoeuvre
als van de verrassing gebruik kunnen maken, waardoor hij dus
zijn tactische onafhankelijkheid teruggekregen zou hebben.
Ook de Lieutenant de Vaisseau P. Barjot geeft in de Revue
de l'Armée de l'Air van Juni 1934 eenige methodes aan om den
jager een betere kans te geven tegenover de meerzitter.
Na een bespreking van de verschillende soorten explosieve
en brandmunitie merkt Lt. Barjot tenslotte onder het hoofd „L'age
du multiplace" het volgende op.
Bij het vergrooten van zijn tonnage heeft het na-oorlogsvlieg
tuig zijn bewapening van vóór den oorlog behouden. Deze is
slechts ontwikkeld door vergrooting van het aantal wapens. Pas
585
