in den laatsten tijd worden ook de zwaardere wapens gebruikt,
welke echter nog lang niet algemeen zijn ingevoerd. Daarom kan
men zeggen, dat het tiental jaren van 1920 tot 1930 het tijdperk
van den gevechtsmeerzitter aangeeft. Deze meerzitter is een vlieg
tuig van groote tonnage met verscheidene geschutstorens. Het
vertegenwoordigt de technische grondslag van de leer van de
Generaal Douhet.
Slagvliegtuig of luchtkruiser, de bewapening waar men zich tot
voor kort mee tevreden stelde, was de mitrailleur op beweegbare
affuit, welke affuit afkomstig is van het Engelsch systeem Scarff
van 1916. Men zal het maximum aantal torens inbouwen, zóó
danig, dat de banen van de wapens elkaar in alle richtingen krui
sen. Ofschoon de vuurdichtheid daardoor aanmerkelijk toegeno
men is, blijft het vuurbereik ongeveer hetzelfde als bij een dub-
belmitrailleur, dat wil zeggen, niet meer dan enkele honderden
meters. Niettegenstaande dit, is het zeker, dat door deze toename
van de vuurdichtheid de vuuruitwerking van den meerzitter die
van het jachtvliegtuig overtreft, welk laatste niet verder is ge
komen dan twee vaste mitrailleurs van 1917.
De Lt. Barjot gebruikt daarna bijna dezelfde woorden als Cdr.
de Seversky Hoe aan den jager zijn overwicht van 1918 terug
te geven
Twee oplossingen doen zich voor
le. Het aantal vaste mitrailleurs vergrooten en de pantserkogel
behouden
2e. De pantserkogel veranderen in een explosief projectiel.
De eerste oplossing vergroot slechts de vuurdichtheid.
De tweede vergroot de uitwerking van het enkele schot. Het
voordeel van het explosieve projectiel is, dat het kwetsbare op
pervlak van het doel zich niet slecht beperkt tot de „vitale
deelen", die maar een zeer klein gedeelte van het totale opper
vlak beslaan, maar - zich uitstrekt over het geheele doel en spe
ciaal over de draagvlakken.
Voorbeeld: een vliegtuig van 10 ton en met 100 m3 draagvlak
biedt met zijn „vitale deelen" slechts een oppervlak van onge
veer 5 m2, terwijl het 100 m2 kwetsbaar oppervlak biedt aan de
explosieve munitie.
Hoewel gedurende den oorlog reeds exploisieve- of brandmu-
nitie gebruikt werd met een kaliber van 7 a 8 mm. (balie incen-
diaire Buckingham, balie Broek, balie explosieve Pommeroy,
munition standard anti-zeppelin, balie explosieve Trelfall), is de
uitwerking hiervan toch niet voldoende en zal pas een kaliber
van minstens 12 mm. in staat zijn een vijandelijk vliegtuig met
2 a 3 treffers buiten gevecht te stellen.
586
