Waarop Fouqué, die inderdaad een fout gemaakt had, zich
gekrenkt voelde, Landeshut weer bezette, maar nu er later ook
met meer uit wilde, toen kalm beleid dat duidelijk als oplossing
aanwees. (De Koning had eigenhandig onder de reeds zeer scherpe
brief aan Fouqué geschreven „Mes généraux me font plus de
„tort que 1 ennemi, paree qu'ils manoeuvrent toujours de travers.",
een opmerking waardoor Fouqué zich terecht gekrenkt voelde).
Den 7en Juni was Laudohn weer in de bergen terug, om Glatz te
gaan belegerenmaar toen hij vernam, dat Fouqué weder in
Landeshut was, besloot hij dat korps te vernietigen met zijn drie-
voudige overmachthet ware nu voor een niet verontwaardigden
Fouqué eenvoudig geweest, om zich aan die omsingeling te ont
trekken, maar koppig wilde hij dat niet. Zoodat ten slotte
Laudohn met 31000 man de 10680 man van Fouqué ingesloten had;
na zeer zwaren strijd, waarbij Fouqué zelf gewond werd en 3000
man verloor en ongeveer 1500 wisten door te breken, werd de
rest gevangen genomen.
Terloops wil ik even Prinz HEINRICH's actie tegen de Russen
aanstippen, een actie, die FRIEDRICH uiterst actief en stellis
offensief wenschte: den llen Juni brak HEINRICH van Sagan op&
den 19en was hij in Landsberg (aan de Warthe) en wachtte daar
tot 12 Juli, dus 23 lange dagen. Bernhardi, II, blz. 40 „Wahrend
„dieses ganzen Monats war seine Armee so gut wie verschwunden
„aus den Reihen des preuszischen Heeres. Ihr Dasein fiel nirgends
„in das Gewicht."
En nu FRIEDRICH
Den 25en April verliet hij zijn winterkwartieren bij Freiburg en
trok één dagmarsch Noord naar Schlettau (op den linker Elbe-
oever W. van Dresden)ik herhaal dat Daun in zijn sterke stelling
ZO. van Dresden stond, met Lascy (30000) op den rechter Elbe-
oever vooruitgeschoven. En nu bereidde FRIEDRICH alles voor
tot een onverhoedschen aanval op de groep Lascy. In den nacht
van 14/15 Juni trok de Koning bij Zehren, ver Noord van Dresden,
over de Elbe en nu was zijn plan in groote lijnen Lascy slaan en
zichzelf naar Silezië manoeuvreeren, en daarheen Daun de Draler
met zijn overmacht meelokken, zoodat Sachsen en het Reichsar-
mee veilig aan een kleine groep Hülsen kunnen worden over
gelaten
634
Fouqué had van te voren aan zijne generaals medegedeeld, dat hij
tot den laatsten man zou stand houden, en dat mocht hij den dag
overleven hij zijn eerewoord gaf, dat hij nooit meer voor Preuszen
den degen zou trekken.
Hoewel FRIEDRICH ongetwijfeld tactvoller had kunnen optreden,
is toch de vraag gewettigd, of een generaal, alleen omdat hij zich in
zijn krijgsmanseer gekrenkt voelt, den troep, die hem is toevertrouwd
met vol bewustzijn en plechtig ten verderve mag leiden Dat die
troep bovendien nog het negende deel van de gansche met moeite
bijeengebrachte legermacht vormt, zij wellicht ten overvloede gere
leveerd.
