reikte doch welke marsch hem 200 dooden en 300 blijvende inva-
liden bezorgde.
Toen FRIEDRICH de Spree bereikte, hoorde hij dat Daun reeds
vooruit was naar Görlitz, en besloot hij om in Bautzen te blijven
hij dacht er nu over om zich op Lascy te werpen, wat Daun wel'
weer terug zou brengen. De 7 Juli was een rustdag voor de
troepen, behalve voor de cavalerie, die dezen dag Lascy's lichte
FRIFDRTrHterqg i6 Slaa^En in den nacht van 7/8 Juli ging
h RIEDRICH in 3 colonnes Westwaarts om Lascy in te sluiten; wat
weer mislukte (alle goede dingen bestonden voor Lascy in drieën)
omdat deze met zóó tot het uiterste gespannen zenuwen achter den
Koning volgde dat hij elke bedreiging voelde aankomen en dan nu
ook hals over kop terugsnelde, heelemaal tot Dresden.
En nu besloot de Koning om Dresden te gaan belegeren' Maar
men denke zich de situatie even in: FRIEDRICH verre de min-
ere in getalsterkte die alles op het oorlogsterrein door elkaar
jaagt, en inderdaad aan de overmacht zijn wil oplegt
Hij rekende voor de belegering 14 dagen tijd te hebbenen als
hij den eersten dag na een kort bombardement de vestin« had be
stormd, zou de aanval stellig gelukt zijn. Maar in een zwak oogen-
blik zag hij op tegen het overleveren van Dresden aan een plun
dering en hoopte op capitulatie die niet gelukte. Na een zwaar
bombardement, dat Dresden vrijwel geheel vernielde, was Daun
weer terug, al deed hij weinig meer dan praten. Zoodat FRIED
RICH op 29 Juli het beleg opgaf en naar Meiszen ging, waar hij
vernam, dat Glatz gevallen was.
Niets gelukte den Koning tot nu toe Daarom ging hij in
Augustus naar Silezië, waar Laudohn op Breslau een soortgelijke
verrassing beproefde als hem bij Glatz gelukt was. FRIEDRICH
liet Hülsen met 10000 man achter om Sachsen zoo goed en zoo
kwaad als dat ging te verdedigen.
En de nu volgende 14 marschdagen, gedurende welke de Koning
door Daun en Lascy werd „geëscorteerd", en ten slotte ook nog
door Laudohn, zijn wel de merkwaardigste, die ik ken.
Eerwachten: als antw°°rd 0)3 z«n laatste
636
enG2400 SjeChtS 2 UrT' ondanks ziJn natuurlijke sterkte
5..2;00 ™an bezetting de commandant werd na den vrede door den
Krijgsraad ter dood veroordeeld, wat FRIEDRICH veranderde in
levenslange vestingstraf. ln
Dat s Konmgs aanwezigheid in Silezië dringend noodig was bliikt
uit de correspondentie, die hij met Prinz HEINRICH voerde en
waarm de Prmz zijn moeilijkheden steeds in den breede uitmat en
klaagde en jammerde om ten slotte te verklaren, dat hij gaarne zijn
commando aan een betere over zou geven. Inderdaad was Prinz
xlemncn met de man om een offensieve slag, als FRIEDRICH van hem
wenschte, te slaan. Maar als leerrijk voorbeeld van wat van een veld
heer verwacht moet worden, citeer ik hier den brief dien FRIEDRICH
