Stel dat een ravijn verloopt in de richting waarin het bataljon zich
voorwaarts beweegt. Dan zal een deel van de transportploegen dooi
dat ravijn gescheiden zijn van de aslijn. Die ploegen zullen dus niet
in dwarse richting de aslijn kunnen bereiken, doch moeten recht
naar achteren afvoeren. Ze zullen dus den bataljonsarts en de
Hp. V.P.A. niet zien. Men zou in een dergelijk geval kunnen zorgen
dat de jongste officier van gezondheid hen opving. Nog gemakkelij
ker zou de moeilijkheid zijn te overwinnen, indien het afgesplitste
terrein kon afvoeren naar het nevenbataljon, zoodat de gewonden
konden worden geholpen bij de Hp. V.P.A. daarvan.
Een oprukken met de Hp. V.P.A. langs de aslijn van het bataljon
zal door ongunstige terreinsomstandigheden nog al eens onmogelijk
zijn, zelfs al zou men de mandjes met het materieel overladen uit de
Japansche karren op de paardjes. Men is dan gedwongen de mand^
jes b.v. over een pad, langs een omweg naar voren te zenden,
tot het punt waar het pad weer de aslijn bereikt. Zelfs in dat geval
zal het goed zijn, dat de bataljonsarts en de transportploegen der
Hp. V.P.A. zich toch overeenkomstig ons schema langs de aslijn
naar voren bewegen.
De troep behoudt daardoor den moreelen steun van den dokter
in hun centrum te weten. Met behulp van zijn tasch en de verband-
tasschen der transportploegen zal de officier van gezondheid dan
toch nog hulp kunnen verleenen, al beschikt hij niet over de
mandjes en zal hij zich dus moeten beperken.
Hebben twee, naast elkaar strijdende, bataljons te zamen één
Hp. V.P., dan wordt toch ongeveer volgens het besproken schema
gewerkt. Slechts wordt dan de breedte van het terrein verdubbeld.
Voor „aslijn van het bataljon" moet dan telkens gelezen worden
„grenslijn tusschen de twee bataljons", aangezien dan in deze
laatste lijn de Hp. V.P.A. zich zal bevinden.
Zoo zal in het algemeen het schema wel steeds grootendeels
gevolgd kunnen worden.
903
