naar het Westleger onder Hoche. Deze overplaatsing was gansch
niet naar NAPOLÉON's zin dus volgde hij het bevel niet op,
maar reisde naar Paris, waar hij IV2 maand later arriveerde. Zijn
ongehoorzaamheid had nu tot gevolg, dat hij van de artillerie van
het Westleger werd overgeplaatst naar de infanteriedie schande
was hem toch tè erg en toen al zijn vertoogen niets hielpen, meld
de hij zich ziek, waarop hij 20 dagen ziekteverlof kreeg. Een kort
respijt inderdaad, maar voor NAPOLÉON voldoende om het con
tact op te nemen met Doulcet de Pontécoulant, een der invloed
rijkste mannen van het Comité de Salut Public, die alles in het
werk stelde om NAPOLÉON weder in het leger voor Italië be
noemd te krijgen. Maar ook dat hielp nietwant nu volgde het
besliste bevel om zich als brigadegeneraal der infanterie naar het
Westleger te begeven, daar anders ontslag zou volgen.
Ook nu gehoorzaamde hij niet, doch diende den 30 Augustus
1795 een verzoekschrift in om te worden belast met de reorgani
satie van de Turksche artillerie, waartoe door den Sultan een ver
zoek tot de Fransche Regeering was gericht. In dit request hemelde
NAPOLÉON zijn eigen verdiensten zoodanig op, dat het Comité
eigenlijk een misdaad zou begaan door een dermate kranig artille
rist naar het buitenland te laten gaan; wat NAPOLÉON, die
met trouwplannen rondliep, dan ook allerminst van plan was. Den
15 September kwam de beschikking op zijn verzoekschrift, dat
werd ingewilligd. Edoch op denzelfden dag kreeg hij van het
ministerie van oorlog de mededeeling, dat hij vanwege zijn weige
ring om het bevel om naar het Westleger te gaan op te volgen, als
officier was ontslagen
„Le général de brigade Buonaparte, ci-devant mis en réquisition
„prés du Comité, est rayé de la liste des officiers généraux employés,
„attendu son refus de se rendre au poste qui lui a été assigné." Masson,
I, blz. 123.
Bleef dus de missie naar Turkije. Maar ook deze kwam niet tot
uitvoering omdat inmiddels in Paris nieuwe onlusten waren uit
gebroken, tot welker onderdrukking op den 13 Vendémiaire an
IV Barras tot opperbevelhebber van de troepen van Paris en van
het Armée de l'Intérieur werd benoemd. En omdat Barras geen
soldaat was en dus een vakman naast zich behoefde, koos hij
NAPOLÉON voor die taak.
Een bepaalde benoeming tot „Commandant en second" heeft
NAPOLÉON niet gekregenmaar voor hem was de hoofdzaak,
dat de Conventie op den 13 Vendémiaire de overwinning behaalde.
Uit dankbaarheid voor zijn steun werd NAPOLÉON nog denzelf
den dag tot tweeden bevelhebber benoemd, en elf dagen later, den
24 Vendémiaire (16 October 1795) tot „général de division", later
opperbevelhebber van Paris.
932
