1211
„Les exigences de notre profession deviennent de plus en plus sévères et
„nombreuses
„C'est la Science qui s'est étendue, les responsabilités qui sont plus lourdes;
„c'est l'Armée qui a pris l'importance que vous savez dans la vie
„et pour l'avenir des Nations; c'est le Devoir, partout, qui est devenu plus
„impérieux. Nos médecins auront une tache de plus en plus difficile et de plus
délicate a remplir".
De schrijver stelt de eischen van het beroep van militair geneeskundige
zeer hoog. Niet alleen een quantitatieve schifting (naar verstandelijke aanleg
en kennis)maar vooral ook een qualitatieve (dus naar de moreele qualiteiten
van hoofd en hart) zou hij aan het begin van deze carrière willen zien toe
gepast. In de eerste plaats wil hij den nadruk leggen op de ontwikkeling van
de militair-medische ethiek.
In de tweede plaats moet aan de wetenschappelijke ontwikkeling alle
aandacht worden besteed:
„Aussi faut-il et c'est le second point sur lequel je veux insister que
„les médecins militaires, au cours de leur carrière, se distinguent par leurs
„travaux et leurs recherches, publient, participent a l'activité des sociétés
„savantes. Qu'on sache que ses médecins militaires si l'on ne peut les
„choisir non plus sont des médecins de choix. II faut que la corporation
„des médecins militaires passé aux yeux de tous pour une corporation
d'élite".
In de derde plaats moet de tactische vorming der militaire artsen de noodige
aandacht hebben.
Nog een ander vraagstuk raakt de schrijver aan:
„On a dit, par exemple, que la médecine et la chirurgie d'armée qtaient
„récupératrices et devaient pouvoir avant tout a la récupération des effectifs.
„Oui, c'est un de ses roles, un role primordial. Oui, elle joue ce role
„pour réalimenter ce dont tout va dépendre, et la vie d'un pays, et l'avenir
„d'une nation; l'Armée si elle est récupératrice la médecine d'armée
„est encore salvatrice. Et qu'on ne vienne pas donner ou imposer des limites
„a notre intervention".
De schrijver memoreert in dit verband de hulpverleening aan de buik
gewonden, aan de spoedige afdoende geneeskundige hulp waarvan zooveel
exceptioneele zorg en moeite werd besteed en waarvan toch de resultaten zoo
onzeker bleven!
De schrijver eindigt zijn met zooveel overtuiging uitgesproken rede aldus:
„Quelle que soit la guerre, quels que soient les moyens de destruction
„accumulés c'est notre tache qu'il faut entièrement accomplir
„et c'est a cette oeuvre de bonté que j'ai le grand honneur d'apporter tout
„l'élan de mon coeur".
„La guerre bactériologiquepar A. Sartory, Prof. de Bacteriologie et
R. Sartory, chargé du Cours de Cryptogamie a la Faculté de Pharmacie de
Strasbourg (Lavauzelle, Paris, 1935).
Uit deze recente publicatie blijkt wel weer opnieuw, dat men in Frankrijk
niet gerust is omtrent de mogelijkheid van een bacteriologischen oorlog.
De schrijvers beroepen zich op het protocol van Genève van 17 Juni 1925,
warain de bacteriologische oorlogvoering unaniem door de voornaamste
naties werd veroordeeld, de mogelijkheid ervan derhalve erkennende. Uit
voerig worden de ernstige aan Duitschland gerichte beschuldigingen van den
oud-redacteur van de „Times" M. Wickham Steed gememoreerd. Deze be
weerde in het bezit te zijn van authentieke documenten, waardoor hij werd
ingelicht omtrent uitgebreide door de Duitschers o.m. in Parijs genomen
bacteriologische experimenten, die ten doel hadden de voor de verspreiding
van ziektekiemen meest gunstige voorwaarden te leeren kennen. Voor deze
experimenten zou de Bacillus prodigiosus zijn gekozen, waarvan de koloniën
rose tot bloedrood zijn, waardoor het onderzoek belangrijk zou zijn verge
makkelijkt. Verschillende proeven zouden in 1933 zijn genomen, vooral op
