1212
de belangrijkste verkeerspunten der ondergrondsche spoorwegen, terwijl reeds
gedetailleerd uitgewerkte aanvalsplannen t.a.v. van Parijs en omgeving zouden
bestaan.
In aansluiting aan interviews met Wickham Steed, wiens onthullingen na
tuurlijk veel opschudding teweegbrachten, heeft de Fransche pers een serie
enquêtes geopend. Zoo verscheen in de „Journal" een interview met Prof.
Trillat van het Institut Pasteur. Deze erkende de mogelijkheid van een mi-
crobenoorlog maar gaf ook te kennen, dat het slagen van zeer veel factoren
zou afhangen (temperatuur, luchtdruk, vochtigheidstoestand enz.). Er wordt
dan een en ander medegedeeld omtrent de proefnemingen van Trillat over de
overbrenging door de lucht van de kippencholera, hetgeen inderdaad moge
lijk schijnt te zijn, terwijl hij er in 1933 in zou zijn geslaagd kippen door
de lucht voor de kippencholera onvatbaar te maken.
De verschillende ziektekiemen, die als wapen bij een bacteriologische oor
logvoering zouden kunnen worden gebruikt, passeeren dan de revue. Zij
worden verdeeld in twee categoriëen, nl. de voor den mensch en de voor
dieren schadelijke kiemen. O.m. worden genoemd de verwekkers van gele
koorts, dysenterie, diphtherie, vlektyphus, pest, cholera, typhus, pokken,
griep en voor de dieren kwade droes en milt.vuur. De verspreidingswijze,
resistentie, gemakkelijkheid van in cultuur brengen, alsmede de bestrijdings
middelen worden kort besproken, waarbij ook de herhaalde pogingen van de
Duitschers in den wereldoorlog in herinnering worden gebracht om onder de
dieren van de vijandelijke legers (in Frankrijk en in Roemenië) epidemieën
van kwade droes te doen uitbreken.
De schrijvers geven zich wel rekenschap van de vele moeilijkheden om op
doeltreffende wijze „nuages bactériens" te verspreiden, zij erkennen ook wel,
dat het een tweesnijdend zwaard is en dat steeds de epidemieën de eigen troe
pen zullen bedreigen, maar zij steken toch hun vrees voor dit modernste wa
pen niet onder stoelen of banken. Het boekje geeft echter niets positiefs
om die vrees te motiveeren en de schrijvers openen ook geen nieuwe gezichts
punten.
Naar ons inzicht ontbreken aan de bacteriologische oorlogvoering nog altijd
de reëele grondslagen.
H.
