Alvinczy vormde 2 groepen: een korps Tyrol (18500 man) en een
korps Friaul (28700 man) het eerste zou Trento en Roveredo
heroveren, zich daarna vereenigen met het korps Friaul, dat over
Bassano naar Verona zou marcheeren om daar Bonaparte een
beslissenden slag te leveren. Ook nu dus weer 2 groepen, al was
dan de eene, waarbij de opperbevelhebber, even sterk als NAPO-
LÉON's macht. Beter zou het natuurlijk geweest zijn om bij Trento
defensief te blijven en de aldus uitgespaarde 10000 man bij de
groep Friaul te voegen, waardoor deze zoo overmachtig zou zijn
geworden, dat de Franschen wel verpletterd hadden moeten wor
den. Den 4 November zou de aanval beginnen
NAPOLÉON, wiens leger 22000 man telde, wilde eerst de groep
Friaul verslaan, om zich daarna tegen de andere te keeren. Maar in
plaats van den aanval van het korps Tyrol af te wachten, ging
général Vaubois, die met 10000 man bij Trento stond, zelf reeds
op 2 Nov. tot den aanval over op den veel sterkeren vijand. Na
tuurlijk werd hij teruggeslagen, eerst naar Trento en vervolgens
nog verder naar Calliano. Hier werd hij op zijn beurt weer aan
gevallen door de Oostenrijkers en teruggeworpen tot Rivoli. Jam
mer genoeg was de Oostenrijksche aanvoerder Davidovich hier
mede tevreden en bleef hij bij Roveredo staan, in plaats van nu
met alle kracht door te zetten.
NAPOLÉON had, toen hij van Vaubois' nederlagen hoorde, hem
dadelijk versterkingen gezonden, en de divisie Vaubois onder de
opperleiding van Masséna geplaatst. Alleen al uit vrees hiervoor
zag Davidovich af van den hem uitdrukkelijk bevolen aanval op
Rivoli, welke hij na herhaald bevel ten slotte op 14 November
uitvoerde, echter zonder de zoo noodige nadruk. Voor Vaubois was
het nu gemakkelijk om uit te wijken.
Bij de hoofdgroep Friaul (28700 man) kwam het op 6 November
tot gevechten met de 13000 man, welke NAPOLÉON nog bijeen
kon brengen; en hoewel deze gevechten onbeslist bleven, trok
NAPOLÉON op 7 Nov. zijn troepen toch terug op Verona; de
Oostenrijkers volgden zóó langzaam, dat zij eerst 11 Nov. daar
aankwamen.
Nu de toestand er voor de Franschen hoogst gevaarlijk uitzag,
toonde NAPOLÉON zich pas op zijn volle kracht. Hij besloot zich
met zijn zwakke macht in 's vijands rug te werpen, zijn verbin
dingslijnen af te snijden en hem daardoor tot den aftocht te
dwingen.
In den nacht van 14/15 November bracht hij zijn troepen uit
Verona, waar hij slechts 1500 man onder Kilmaine achterliet, ging
langs de Etsch tot Ronco, daar de rivier over, om nu langs verschil
lende wegen op te rukken naar 's vijands verbindingen. In de uit
voering maakte hij echter één fout: in plaats van bij Ronco had
hij de Etsch bij Albaredo moeten overgaan, waardoor hem een
tweede overgang over het zijriviertje de Alpone bij Areola bespaard
1126
