1209
worden opgedragen aan de troepencommandanten, omdat deze de noodige
kennis missen en meermalen ook niet doordrongen zijn van hun groote
beteekenis.
Vallen de proefnemingen goed uit, dan worden van de ledersoorten de
thans gebruikelijke chemische en mechanische analyses gemaakt en de zoo
verkregen uitkomsten met de gecontroleerde bereidingsmethode bij even-
tueele levering als eisch gesteld. Preventieve controle gedurende de bereiding
is de hoeksteen der voorgestelde methode.
De oprichting van een afzonderlijk militair bedrijf zou uiteraard de beste
waarborg geven voor kwaliteit, doch schrijver is van oordeel, dat men alle
bezwaren verbonden aan het overheidsbedrijf niet hoeft binnen te halen
en dat de door hem gepropageerde wijze van aanschaffing met vrije inschrij
ving door het particuliere looi-bedrijf de meest economische resultaten, in
alle opzichten, zal opleveren.
L.
Geneeskundige Dienst, enz.
Journal of the Royal Army Medical Corps, Vol. LXV, No. 3, September 1935
„Pneumonia" bij Major S. Smith.
De schrijver nam in Eng. Indië een serie van 57 gevallen van lobaire
pneumonie waar en doet hier mededeeling van zijn ervaringen.
Waar ook in het leger h.t.l. de longontsteking een voorname rol speelt,
komt het nuttig voor een en ander uit dit artikel te vermelden.
Volgens vele onderzoekers en ook volgens den schrijver heeft de lobaire
pneumonie sinds de influenza epidemie van 191819 een ander karakter aan
genomen. De klassieke vorm wordt evenals de van ouds bekende broneho-
pneumonische vorm, steeds minder gezien. Meer en meer treden tusschen-
vormen op. Daarnaast wordt vaak een „forme fruste" waargenomen (de
„pulmonitis" of „pneumonitis" der Amerikanen), die men pneumonia minor
zou kunnen noemen en die veelal alleen röntgenologisch kan worden vast
gesteld. Bij de 57 gevallen van den schrijver werd in niet minder dan 10
gevallen deze „cryptic variety" waargenomen. Er komen ook ambulante en
zelfs afebriele gevallen onder voor. Vele gevallen van zg. idiopathische pleuri
tis zijn volgens den schrijver terug te brengen op een dergelijke diep-centrale
pneumonie, die niet werd herkend.
Ook in de flora van de pneumonie is verandering opgetreden. Ordman uit
Zuid-Afrika rapporteerde over goede successen met een prophylactisch in
gespoten vaccin; na 1927 echter sorteerde men met het pneumococcenvaccin
steeds minder effect en namen de streptococcus pyogenes, de b. influenza
enz. steeds meer de plaats in als infecteerende organismen. Daarbij onderging
de pneumonie een influenza-achtige modificatie. Minder werd de dyspnoe
gezien, evenals het klassieke roestkleurige sputum. Men zag meer een lytisch
dan een critisch einde.
Radiologisch zijn vooral instructief de foto's van de zoo juist hersteld ver
klaarde patiënten. Van de 14 op dat oogenblik röntgenologisch onderzochte
gevallen vertoonde er slechts één een complete resolutie; in alle andere geval
len bleken er nog pleuraverdikkingen, adhaesies, vochtophoopingen, locale
fibrosis en dergelijke te bestaan.
De infectie met de pneumococcus type I is relatief goedaardig; de letaliteit
is rond 20 Bij type II is deze 40 Het sterftecijfer loopt jaar voor jaar
en ook in verschillende gebieden sterk uiteen. In Noord-Eng. Indië was deze
over een aantal jaren 12,3 De ervaring daar leerde, dat lange transporten
vooral de prognose zeer ongunstig beïnvloedden.
Therapeutisch wordt een goede verpleging als het voornaamste beschouwd.
Over digitalis-preparaten is de schrijver niet enthousiast. De doodsoorzaak
ligt minder in het hart dan in verlamming van de periphere circulatie. Over
de therapie kan hier niet verder worden uitgeweid, slechts zij nog opgemerkt,
dat schrijver van de serumbehandeling weinig nut heeft gezien.
