„de leurs ancêtres. Ce sont deux piédestaux sur lesquels les destinées
„vont placer deux grandes nations.
„Je vous remets le traité de Campo-Formio, ratifié par l'empereur.
„Cette paix assure la liberté, la prospérité et la gloire de la république.
„Lorsque le bonheur du peuple francais sera assis sur les meil-
„leures lois organiques, l'Europe entière deviendra libre." 1).
Maar hoeveel lof Directeuren en NAPOLÉON elkaar ook toe
zwaaiden, de stemming bleef koel, omdat eerstgenoemden den
door het volk naar hun smaak te veel bewierookten generaal
wantrouwden, terwijl NAPOLÉON de „avocats du Directoire"
weliswaar diep verachtte, doch den tijd nog niet gekomen achtte
om zelf het roer in handen te nemen. Hij hield zich dus op den
achtergrond, gaf raad in vraagstukken van buitenlandsche politiek
en nam de leiding in het „Armee d'Angleterre", tot welks bevel
hebber hij reeds op 27 October 1797 was benoemd, doch voorloo-
pig vervangen door Dessaix.
Voor den aanval op Engeland zou de gansche vloot van 57 slag
schepen in Brest worden vereenigd, terwijl een landingsleger van
5 divisiën, te zamen tellende 42000 man en 4600 ruiters, aan het
Kanaal zou worden geconcentreerd. Begin Februari 1798 ging
NAPOLÉON zelf naar het leger om ter plaatse de mogelijkheid
van het operatieplan te onderzoeken; en daar bleek hem al dra dat
het niet te verwezenlijken zou zijn, in welken geest hij dan ook aan
het Directoire rapporteerde (23 Febr. 1798).
Maar ook begreep hij, dat bij langdurig werkeloos blijven, zijn
roem even snel zou verdwijnen als hij verworven was.
„Si je reste longtemps sans rien faire, je suis perdu"; hij wilde
dus iets volbrengen, en liefst iets grootsch
En de mentaliteit van het Directoire, dat den populairen generaal
niet gaarne zoo dicht in zijn omgeving wenschte, paste daarbij
geheel in NAPOLÉON's plannen en gedachten.
Dat alles te zamen leidde tot het Egyptisch Avontuur!
Wordt vervolgd).
b Opvallend is dat Napoléon, die in zijn Mémores (IV, p. 285) deze rede
overigens letterlijk weergeeft, de door mij cursief gestelde zinsneden weglaat;
zinnen, waarin hij aan de Directeuren allen lof toezwaait en voorspellingen
doet, welke bij het schrijven der Mémoires op St. Helena reeds weder teniet
waren gegaan. Hoewel begrijpelijk, is dit eene aanwijzing, dat de Mémoires
geschiedkundig niet geheel betrouwbaar zijn.
1216
