1288
fabrieken, aan wie het gelukt is op één affuit twee schietbuizen te constru-
eeren, één voor vlakbaan en één voor krombaan vuur. De schietbuizen zijn
boven elkander geplaatst, hebben een kaliber van 81 mm L./20 (mijnenwer-
per) en van 37,5 mm L/45 (anti-tankgeschut)Gewicht in vuurstelling 450
kg, affuitgewicht 300 kg. Hoogterichting van 8°, tot 80°, zijdel. richting
50°, vuurhoogte 69 cm, afstand van rad tot spoor 220 cm. Dit inf. geschut is
te vervoeren in 10 lasten van 50 kg en 2 lasten van 27 kg, of in 7 lasten,
waarvan er geen zwaarder is dan 96 kg.
Als mijnenwerper een max. schootsverte van 6000 m, minimum 160 m, als
„tak" een schootsafstand van 7100 m, het projectiel doorboort op een afstand
van 1100 m nog een pantser van 36,5 mm.
S. besluit met het algemeen oordeel: „Alles in allem genommen, hat man
wenn man sich mit dem etwas hohen Gesamtgewicht abfindet in der neuen
Bofors-Konstruktion einen interessanten, sehr glücklichen Beitrag zur
Lösung der Frage der Infanteriebegleitgeschütze zu erblicken. Dat Doppel-
geschütz dürft sich besonders für solche Staaten eignen, die sich aus irgend
welchen Gründen (Organisation, Kosten, Ausbildung) nicht entschlieszen
können, ihre Infanterie mit zweierlei Begleitgeschützen auszustaten".
Infantry Journal. Mei/Juni 1935.
„Variations of Defensive Fires" door Major Edwin E. Schwien.
Doordat, dank zij de ontwikkeling van de zware mitrailleurs, de aanvaller
reeds op afstanden van 12001500 m krachtig onder vuur is te nemen,
bepleit S. een spervuur op die afstanden vóór de hoofdweerstandslijn, waartoe
de mitr. het belangrijkste vuurorgaan is.
Doel van de „mid-range barrage" is den indruk bij den aanvaller te wekken,
dat de troepen die onder dit vuur komen reeds in nauwe aanrakihg met
den verdediger zouden zijn, indien dan zorg wordt gedragen dat dit vuur niet
evenwijdig aan het algemeen beloop van de hdwstl. ligt, bestaat bovendien
de kans dat de aanval in een verkeerde richting wordt ingezet, want „attac
king infantry is invariable drawn bij fire", vooral als dat vuur op een terrein-
voorwerp ligt. Bij een ontmoetingsgevecht, wanneer de plaats van den tegen
stander niet nauwkeurig bekend is, geven de „mid-range barrages" een
groote vrijheid tot het manoeuvreeren met vuur.
In „Contact is Imminent" betoogt Major Thomas S. Arms, dat het verschil
tusschen de Fr. opvatting t.a.v. het optreden van de voorhoede (ontplooide
formatie) en de Amerikaansche (marschcolonne)zooals dat in de betreffende
reglementen tot uitdrukking komt, slechts bestaat omdat een verschillend
geval wordt behandeld. Fr. behandelt het optreden van de voorhoede als het
contact met den vijand aanstaande is, Am. als nog geen contact wordt ver
wacht.
De vorm en het gedrag van de voorhoede hangt af van de omstandigheden
of contact met den vijand op handen is, of de inf. wordt voorafgegaan door
andere verkenningsorganen en van het terrein. S. voelt echter wel de nood
zaak dat ook in het Am. F. S. R. het geval behandelt wordt „when contact
is imminent".
The Army Quarterly. Juli 1935.
„The Handling of a Rear-guard in Close Contact with the Enemy" door
Captain E. H. Grant.
Hoofdeischen voor een achterhoede-stelling: goede mogelijkheid om gedekt
terug te trekken en gelegenheid den vijand op grooten afstand onder vuur
te nemen. S. geeft als methode aan, de mitr met enkele kleine groepjes inf.
naar een voorliggenden heuvelkam vooruit te schuiven, het mitr. vuur kan
dan vroegtijdig worden geopend. Is de vijand ondanks dat vuur tot 700
a 1000 m genaderd dan moeten de mitr. terug naar een tweede opstelling
achter de voorste inf. afdn.; is de vijand dan al lang genoeg opgehouden, dan
is dit het moment voor het geheel om terug te trekken, want kan het dan niet,
dan zal moeten worden standgehouden tot het vallen van de duisternis. De
