Dit bevel werd echter te laat ontvangen, want de Spaansche sche
pen waren Ferrol al binnen; zoodat nu de Fransche schepen in
La Corona ankerden (wat natuurlijk niet de bedoeling was, omdat
deze 2 havens in dezelfde bocht zijn gelegen). Villeneuve besloot
nu het tweede plan volgens het bevel te kiezen en zeilde naar
Cadiz.
Inmiddels was Nelson naar Engeland teruggekeerd, waar hij op
zijn landgoed uitrustte. Toen hij vernam dat de Fransche vloot
Cadiz was binnengeloopen, verzocht hij den First Lord der Admi
raliteit, Lord Barham, om den gehaten vijand te mogen aangrij
pen. Den 28 September was de onvermoeibare Nelson met 33
slagschepen voor Cadiz.
Na een gehouden Krijgsraad besloot Villeneuve op 19 October
uit te varen en de kamp te beslechten. Langzaam voer de Fransch-
Spaansche vloot ter sterkte van 32 slagschepen de haven uit, haar
ondergang tegemoet.
Den 21 October 1805 volgde ter hoogte van Kaap Trafalgar
de aanval der Engelschen, in 2 groepen onder de bevelen van
Nelson en Collingwood.
Collingwood was het eerst in gevecht met de 16 slagschepen van
Gravina en Alava; in korten tijd nam hij 10 schepen; waarbij de
beide Fransche vice-admiraals sneuvelden.
Nelson, die ook 16 vijandelijke schepen te bestrijden had, had
een minder eclatant succes, hoewel ook zijn afdeeling ten slotte de
overwinning behaalde. Nelson werd bij dit gevecht doodelijk ge
wond en overleed enkele uren later; de vernietiging van de
Fransch-Spaansche vloot had hij echter nog mogen beleven.
In den zeeslag bij Trafalgar werden 15 vijandelijke schepen
buitgemaakt, 1 vloog in de lucht, terwijl er later nog 4 werden
vermeesterd. De verliezen der Engelschen bedroegen 2000 man,
die der Franschen en Spanjaarden 7000 man.
Met Trafalgar was de strijd ter zee tusschen Engeland en
Frankrijk voor eens en voor altijd beslist en waren de landings
plannen voor goed onmogelijk gemaakt.
Wordt vervolgd).
108
