gezamelijke zenuwziekten ver in frequentie, bij de laatsten dan
nog inclusief alle lichtere zenuwaandoeningen als zenuwpijnen,
zenuwontstekingen enz.
Om een oriënteerend voorbeeld te geven, kunnen we de frequen
tie der zenuwziekten in het leger meer op één lijn stellen met
die der ziekten van het hart en groote bloedvaten, ziekten, waar
voor militairen betrekkelijk zelden in onze verschillende hospi
talen onder behandeling komen.
Voor de psychosen willen we nog enkele aparte cijfers noemen.
In 1931, 32 en 33 samen werd de diagnose dementia paralytica x)
12 maal, de diagnose van alle andere vormen van krankzinnigheid
samen in totaal 224 maal gesteld. Gemiddeld werd dus per jaar in
ons heele leger 80 maal krankzinnigheid ontdekt. Hoewel deze
cijfers niet absoluut juist zijn uit verschillende overwegingen
zal het stellen van de diagnose krankzinnigheid door de genees
kundige commissies wel eens vermeden worden zijn zij toch wel
voldoende zuiver om ons inzicht te geven in het betrekkelijk zeld
zame optreden van geestesafwijkingen.
Wat geschiedde nu met deze krankzinnigen Ook hierop geven
de „statistische overzichten van behandelde zieken der koloniale
troepen waaraan de bovenstaande cijfers zijn ontleend, een ant
woord. In dezelfde drie jaren werden afgekeurd wegens dementia
paralytica 13 militairen, voor andere psychosen 200 militairen, ter
wijl 1 overleed. Van in totaal 236 krankzinnigen werd dus nog
slechts over 22 geen definitieve beslissing genomen, m.a.w. prac-
tisch elke psychose in het leger leidt tot afkeuring dit brengt ons
tot erkenning van het feit, dat psychiatrische therapie 2) in het
leger niet toegepast wordt, uit militair oogpunt ook geen waarde
heeft
Is dit standpunt der geneeskundige commissies, om eiken
patiënt met geestesafwijkingen af te keuren, juist Ik meen deze
vraag met een volmondig „ja" te moeten beantwoorden. Nog afge
zien van het feit, dat we met het verder door laten dienen van
psychisch niet volwaardigen in het leger een groote verantwoor
ding op ons laden immers, in tegenstelling met de omstandig
heden in de burgermaatschappij, waar we een recidief in een
normale omgeving nog wel zonder veel kans op gevaar kunnen
afwachten, komen wij bij wederoptreden van een psychose bij
een militair, die over wapenen beschikt, direct voor grootere con
sequenties te staan moeten we steeds overwegen of we den
militair met een labiele psyche, wanneer we hem noodig hebben,
dus in oorlogstijd, zullen kunnen rekenen. En, zooals hieronder
zal worden aangetoond, juist in oorlogstijd zullen onder de zwaar-
264
0 hersenverweeking, een gevolgtoestand van syphilis.
geneeskundige behandeling.
