flankdekking te lijf, en deze weerde zich nog zoo geducht, dat zij
de veelvuldige overmacht nog 6 uren wist op te houden (verliezen
uiteraard hoog 65
NAPOLÉON was woedend („plein de colère", volgens Ségur)
toen hij hoorde, dat Murat zich had laten ophouden met geparle-
menteer. Maar de vraag dringt zich op hoe kon NAPOLÉON
rustig in Wien blijven, en deze beslissende insluitingsmanoeuvre
overlaten aan een onderaanvoerder Want de gevolgen waren
zeer ernstig. Kutusow ontkwam naar Brünn, waar Czaar
ALEXANDER weldra met 30.000 Russen en andere troepen aan
kwam, en daarmee de legersterkte tot 90.000 man opvoerde. Ook
was de afwachtende houding van Pruisen nog steeds niet afdoend
opgehelderd en vermeerderde de kans dat dit land alsnog de zijde
der Coalitie zou kiezen. De mislukte actie N. van Wien was dus
een bepaalde fout in NAPOLÉON's leiding.
Den 20 November 1805 kwam NAPOLÉON in Brünn aan, waar
hij zijn troepen 14 dagen rust wilde gunnen, en tevens de gelegen
heid wilde gebruiken om onderhandelingen met Oostenrijk en
daarna met Rusland te openen. De eischen, welke hij aan Keizer
FRANZ stelde, waren voor dezen echter onaannemelijk, en de
onderhandelingen met Rusland brachten evenmin succes. Op
NAPOLÉON's verzoek om een onderhoud met den Czaar zond
ALEXANDER hem den jongen vorst Dolgorouki; de ontmoeting
vond plaats tusschen de voorpostenliniën en de houding van den
jeugdigen Rus was zoo aanmatigend, dat het onderhoud eindigde
met de volgende woorden van den Franschen Keizer: „Retirez-
„vous! allez, monsieur, allez dire a votre maitre, que je n'ai point
,,1'habitude de me laisser insulter ainsi; retirez-vous a l'instant
„même!" Dat was dus ook mislukt.
Toch was het zeker, dat NAPOLÉON zeer verlangend was naar
een spoedige vrede, te meer daar hem zoo juist de vernietiging van
de Fransche vloot bij Trafalgar bekend was geworden. Merk
waardig is, dat NAPOLÉON op het vernemen van deze Jobstij
ding, behalve dan verontwaardiging tegen Villeneuve, geen blijk
gaf van wanhoop of groote ontsteltenis, maar meer van misnoegen.
En toch was Trafalgar een onherstelbare slag.
TRAFALGAR en AUSTERLITZ„Pitt (Eng. Eerste Minister)
„est malade de chagrin lorsqu'il apprend Ulm et Austerlitz, qui,
„pour lui, effacent Trafalgar, alors que, dans la vérité, Trafalgar,
„qui est définitif, annule Ulm et Austerlitz, qui seront toujours
„a recommencer".
(Bainville, a.b., blz. 269).
De beslissende strijd bij Austerlitz werd dus onvermijdelijk.
Czaar ALEXANDER, die den strijd tegen NAPOLÉON nog niet
kende, en door jeugdige hovelingen werd opgehitst, besloot om te
gen de uitdrukkelijke waarschuwingen van Kutusow, de Franschen
304
