4. INITIATIEF
door
S. H. SPOOR,
Kapitein der Infanterie.
(Slot; Zie I.M.T. 1936, nr. 3).
HOOFDSTUK VI.
Initiatief en opleiding. Bevelen.
In het vorige hoofdstuk hebben wij uiteengezet, welke psycho
logische typen zich in het algemeen naar onze opvatting het beste
leenen voor de aan de onder-commandanten te stellen eischen
betreffende het toonen van initiatief. Echter al is de aanleg
voor deze eigenschap aanwezig, volstaan kan men hiermede niet.
Ook de drang tot daden van initiatief dient te worden aangekweekt
en dientengevolge dient het een element uit te maken van het
opleidingssysteem.
Opmerkelijk is in dit verband het reeds in hoofdstuk III ver
melde optreden van Duitsche onder-commandanten in 1870
vakkundig waren zij niet geheel op de hoogte van hun tijd, doch
wat hun moreele opleiding betrof en hieronder behoort zeer
zeker het aankweeken van den geest van initiatief gaven zij
onophoudelijk te zien, dat de door hen genoten opleiding aan hooge
eischen voldeed
Hoe noodzakelijk deze opleiding is, waarbij de onder-comman
danten reeds op het oefen- en het manoeuvreterrein in dit opzicht
ervaring opdoen, teekent de generaal VON LETTOW-VORBECK
kernachtig met de volgende woorden, wanneer hij de moeilijkhe
den van bevelvoering in het Portugeesch-Afrikaansche gebied in
December 1917 bespreekt in zijn reeds eerder genoemde boekwerk
„Meine Erinnerungen aus Ostafrika". Hier moest inderdaad zeer
veel aan het initiatief van de onder-commandanten worden over
gelaten, in verband met de onderlinge krachtsverhoudingen, het
doel en den opzet van de geheele actie en de zeer oplossende wer
king van het terrein. De vele afzonderlijke, vaak tactisch geschei
den, kleine ondernemingen over een uitgestrekt gebied moesten
alle toch passen in het groote raam van de beoogde operatie.
Dat hieraan uiteraard nog wel eens het een en ander ontbrak, zal
334
