plaats vinden, waarin de conclusies uit de voorgaande hoofdstuk
ken, in het kort weergegeven, zijn terug te vinden. Men vergete
echter nimmer, dat voor zulke teere, op het terrein van de ab
stracte militaire wetenschap liggende vraagstukken, geen alles-
zaligmakende recepten zijn te geven; slechts richtlijnen en aan
bepaalde normen gebonden regels zullen hierbij de richting moe
ten bepalen, waarin de oplossing dient te worden gezocht. Hetgeen
overigens ook slechts de bedoeling van dit artikel is geweest.
Stellingen.
I. Het initiatief van den onderaanvoerder omvat het zelfstan
dig nemen en het uitvoeren van een besluit onder om
standigheden, welke niet van te voren bij de bevelsuitgifte
konden worden voorzien, hetzij zonder nader bevel van den
opdrachtgever af te wachten, dan wel in afwijking of zelfs
in strijd met de ontvangen opdracht, doch steeds in het
raam van de gedachte operatie.
II. In den loop van de krijgsgeschiedenis heeft het initiatief van
den ondercommandant zich uit het „niet" ontwikkeld tot
een recht en is ten slotte als een plicht opgelegd.
III. Het op het goede oogenblik en op de juiste wijze toegepaste
initiatief, is een beginsel van bevelvoering.
IV. Een juiste opvatting van discipline stelt het te rechten tijde
ontwikkelen van het initiatief als eisch.
V. Het initiatief van den ondercommandant is een verschij
ningsvorm in de troepenaanvoering op de slagvelden van de
laatste eeuw. Naarmate de legermachten grooter zijn ge
worden, de omvang van het operatie-terrein zich heeft uit
gebreid, is het voor de leiding onmogelijk geworden zich
onophoudelijk een juist beeld van den oogenblikkelijken
toestand te maken, weshalve de behoefte aan het initiatief
van de ondercommandanten naar voren is getreden.
VI. De huidige motoriseering en mechaniseering in de legers zal
tengevolge van de daardoor ontstane snelheid van actie en
de daarmede verband houdende sterk wisselende gevechts
omstandigheden, groote behoefte hebben aan initiatief-
krachtige aanvoerders.
VII. In bedekte terreinen zal, ten gevolge van de onoverzichtelijke
gevechtsvoering en de daardoor zeer moeilijke troepenlei
ding, veel moeten worden overgelaten aan het initiatief van
de onder-aanvoerders.
VIII. a. Bij het uitvoeren van een opdracht moet steeds in de
eerste plaats getracht worden het in de opdracht beoogde
doel met alle energie en met al de ter beschikking staande
middelen, te bereiken.
346
