niets op den komenden uiterst bloedigen slag van Aspern. Eerst
tegen den middag gingen de Oostenrijksche colonnes tot den aan
val over op het bruggehoofd Aspern-Eszling, dat door de korpsen
van Masséna en Lannes overhaast in eenigszins verdedigbaren
toestand was gebracht. De coördinatie tusschen de aanvallende
groepen was ver te zoeken, zoodat het den Franschen gelukte zich
dezen dag te handhaven tegen de overmacht.
Beide partijen waren vast besloten er den volgenden dag een
eind aan te maken de Oostenrijkers met het oog op hun over
macht met rechtde Franschen gezien hun minderheid volslagen
ten onrechte. Maar NAPOLÉON was een speler
Reeds vroeg op den 22 Mei begonnen de Oostenrijksche aanval
len op Aspern, welk dorp zij ten slotte wisten te behouden. Typee
rend voor den toestand was, dat NAPOLÉON nu weder krijgsraad
hield met zijn maarschalken, van wie alleen Davout voor door
zetten stemde. NAPOLÉON viel hem in zooverre bij, dat hij het
eiland Lobau bleef bezetten, zoodat niet alle troepen naar den
Z. oever terugkeerdende terugtocht geschiedde overigens orde
lijk en werd als laatste op den N.oever door Masséna besloten.
Aspern, de zeer bloedige 36-urige slag, welke elk der partijen
30.000 man kostte, en den Franschen bovendien den dood van
maarschalk Lannes, was voor NAPOLÉON een volkomen verlo
ren slag". Al moge het jammer zijn dat KARL zijn succes niet
verder uitbuitte door een aanval op Lobau, welke stellig gelukt
zou zijn of althans door een beschieting van dat eiland. Doch in
elk geval hadden de Oostenrijkers ten aanschouwe van Europa
den Franschen Krijgsgod een besliste nederlaag toegebracht.
NAPOLÉON's eerste activiteit richtte zich nu op het behouden
van Lobau, waarheen vaste bruggen werden gebouwd en waarop
zware batterijen werden opgeworpen zoodat in de eerste dagen
van Juli 10 bruggen Lobau verbonden met den N.oever.
Aartshertog KARL had zijn troepen niet teruggetrokken en
stond nog met zijn leger in de oude stelling van Wagram. Hij kon
echter niet tot een besluit komen omtrent de verdere actie zijn
staf raadde aan om in de oude stelling een nieuwen slag aan te
nemen, terwijl KARL zelf NAPOLÉON tijdens den overgang over
den rivierarm wilde aanvallen. Ten slotte besloot hij op het laatste
oogenblik (3 Juli) om den slag in de oude stelling te slaan, wat
natuurlijk halve maatregelen ten gevolge had.
Tegen den avond van 4 Juli begon de Fransche overtocht tijdens
een zwaar onweer dat de bewegingen goed versluierde. Weerstand
606
„Napoléon und seine Marschalle waren aufs tiefste erschüttert, vom
„Erzherzog Karl geschlagen worden zu sein.
„Wenn das französische Heer nicht eine geradezu wunderbare Dis-
„ziplin und einen grenzenlosen Glauben an die Unbezwinglichkeit des
„Kaisers besessen hatte, würde eine Katastrophe unvermeidlich gewe-
„sen." Kircheisen, II, blz. 140.
