bij Augsburg, met wiens troepen Masséna zich nog niet had kunnen
vereenigen, en die dus ook kon worden verslagen. En bij dit door
de Donau in twee gescheiden groepen verdeelde Fransche leger
ontbrak nog de vaste hand van den veldheer NAPOLÉON, die
immers eerst den 13 April uit Paris afreisde Wat een kansen
EdochDen 16 April was het Oostenrijksche hoofdleger nog aan
de Isar, en was dus in die 8 dagen na de grensoverschrijding
slechts 75 km gevorderd; deze traagheid was voor een deel te
verklaren uit de slechte weerstoestanden, doch was wel in hoofd
zaak het gevolg van het medevoeren van mobiele magazijnen, op
welker aankomst overal moest worden gewacht. En toch vraagt
men zich af, waarom de verpleging geheel gegrond werd op die
treinen, terwijl men oprukte door een rijke streek in 's vijands
land (Beieren), die dus niet ontzien behoefde te worden.
Toen NAPOLÉON den 17 April in Donauwörth aankwam, trof
hij de Fransche strijdkrachten in de genoemde groepeeringen aan
Davout bij Regensburg, Masséna bij Augsburg, en een uiterst
zwak bondgenootschappelijk centrum bij Abensberg. Hij was zeer
verontwaardigd, dat hij het leger in zulk een ellendigen operatie
ven toestand aantrof „Vous ne pouvez vous figurer, dans quel
„état se trouvait l'armée, et a combien de malheurs nous étions
„exposés, si on avait eu affaire a un ennemi entreprenant. On ne
„me surprendra plus ainsi". Maar hij zag over het hoofd, dat deze
toestand ontstaan was door zijn eigen schuld, en dat hij er nog
hoogst genadig afkwam, omdat op dezen dag volgens de regelen
der krijgskunst Davout al vernietigd had behooren te wezen, en
de catastrophe voor zijn leger ingeleid.
In deze moeilijke dagen bleek echter weer de groote activiteit
van NAPOLÉON tegenover het gebrek aan ondernemingslust van
zijn tegenstander. Alles stond of viel met de mogelijkheid van
vereeniging van zijn gescheiden legergroepen voordat KARL zou
aanvallen. Logischerwijze kon die concentratie alleen veilig plaats
hebben achterwaarts, dus op den linker Donau-oever bij Donau
wörth of Ingolstadtgelukte die achterwaartsche concentratie, dan
was dus door NAPOLÉON's fouten nog niets verloren. Maar heel
merkwaardig beval NAPOLÉON een voorwaartsche concentratie,
dus op den rechter-Donau-oever. En men vraagt zich af hoe een
dergelijk bevel tactisch uitvoerbaar kon zijn.
„Der Erfolg hat ihm Recht gegeben, die Kritik kann die Maszregel
„nur als eine Verwegenheit bezeichnen, die durch grosze Fehler des
„Gegners ungestraft blieb". 'Moltke in de Viertelj. Hefte van 1909,
No. 2, blz. 209.
KARL zette zijn tragen marsch naar de Donau voort met de
bedoeling om de verspreide Fransche groepen te verslaan waar hij
die zou aantreffen. Daar hij wist dat Masséna's troepen nog bezig
600
