ten tegenstander in het gevecht van man tegen man het terrein
te ontrukken, in verwarring te brengen, te desorganiseeren en in
een voortgezette en onafgebroken beweging tot algeheele oplossing
te brengen- In de verdediging om de infanterie te helpen 's vijands
beweging tot staan te brengen vóór of in de stelling en tot het
mogelijk maken van de beweging der infanterie bij een tegenaanval
om een in de stelling doorgedrongen vijand te benaderen en in het
handgemeen wederom de beslissing te bevechten. Het handgemeen,
dat alleen in staat is beslissende resultaten te geven.
Terecht zegt Gnl. Percin, dat zoowel aan Duitsche als aan
Fransche zijde het terreinwinnen der infanterie meer vuurmonden
buiten gevecht heeft gesteld (n.l. door verovering), dan de meest
intensieve en best geregelde artilleriebeschieting. De infanterie
brengt de beslissing, nu zoowel als vroeger. Haar te helpen die
beslissing te bevechten, is de onveranderlijke taak der artillerie.
De actie der artillerie zal zich daarom geheel aan die der infanterie
moeten aanpassen. Hetzij dan, dat die actie geregeld en aangegeven
wordt door de infanterie zelf, hetzij dat de artillerie die zelf be
paalt. Wij zeggen dit laatste opzettelijk om aan te geven, dat wij
geenszins een artilleriewerking zouden willen uitschakelen, welke
op initiatief van den art.cdt. berust. Doch een eisch daartoe is
dit zij hier al dadelijk vooropgesteld dat de artillerie de nooden
en behoeften van de infanterie kent. Dan blijven de woorden van
kolonel Fayolle, uitgesproken in 1902 naar aanleiding van een
critiek van een infanterieofficier op de bij een manoeuvre afge
geven artillerievuren, volkomen van kracht: ,,Mais mon cher ca-
marade, les artilleurs ne sont pas plus bêtes que les fantassins. Si
on leur donne de belles positions (lees voor den tegenwoordig en
tijd „waarnemingsposten"), ils sauront bien choisir leur objectifs
de tir". En hiermede zijn wij tevens in de historie terecht gekomen.
De historie van den uitgroei van de infanterie-artillerie samen
werking tot eén vraagstuk. Bestond dit vraagstuk dan vroeger
niet
Over de noodzakelijkheid van samenwerking is ook reeds vroe
ger geschreven. Omdat zij altijd noodig is geweest- Steeds waar de
infanterie een beslissing zocht te bevechten, was het noodig om het
evenwicht, dat aanvaller en verdediger in den aanvang van het
gevecht hebben, te verbreken door een concentratie van krachten
op een bepaald punt. Steeds was hier ook een krachtiger wapen
voor noodig dan waarover de infanterie als eigen bewapening
beschikte. Een bres moest worden geschoten om de vesting van
den verdediger te kunnen binnendringen en de vesting te doen
vallen. Hoe kwam de samenwerking toen tot stand
Eenvoudig door de infanterie recht tegenover haar aanvalsdoel
op te stellen en in haar onmiddellijke nabijheid, zoodat zij bijna
schouder aan schouder vochten, de haar steunende artillerie te
doen oprijden.
718
