Oostenrijksche prinses. Dit plan vaststaande kwam de echtschei
ding den 15 Dec. tot stand.
Langen tijd scheen het dat de keuze was bepaald op de jonge
zuster van Czaar ALEXANDER, grootvorstin ANNA PAULOW-
NA, die echter in 1809 pas 14 jaren was geworden, wat een nog al
onwaarschijnlijke verbintenis scheen. Neemt men ook nog in aan
merking, dat er verschil van godsdienst was, en des Czaar's moeder
NAPOLÉON grondig haatte, dan wil het voorkomen, dat NAPO-
LÉON's Russische trouwplannen niet ernstig gemeend waren en
meer een politieke manoeuvre vormden dan een minneprobleem.
Dit neemt niet weg, dat de Fransche gezant in St. Petersburg
zeer ernstige huwelijksvoorstellen heeft gedaan, welke in Februari
1810 met even weinig enthusiasme door Rusland werden beant
woord waarop NAPOLÉON deed mededeelen van zijn plan af
te zien.
En hiermede was feitelijk tevens aan het politiek verbond met
Rusland een einde gekomen.
Bleef dus over de 18-jarige Oostenrijksche aartshertogin MARIA
LUISE. Den 11 Maart 1810 huwde Berthier in Wien met de hand
schoen NAPOLÉON's tweede vrouw, die kort daarop haar reis
naar Paris aanving. Van haar ontvangst in Compiègne verhaalde
ik reeds op blz. 844, I.M.T. 1935 Nr. 8. Hoewel uiteraard geen
huwelijk uit liefde, is toch de verbintenis van MARIA LUISE
met NAPOLÉON niet ongelukkig geweest. De jonge Keizerin
was niet mooi, maar veel ontwikkelder dan JOSÉPHINE en zij
heeft alles gedaan om in haar korte huwelijksleven met NAPO
LÉON, het dezen naar den zin te maken. NAPOLÉON heeft haar
werkelijk liefgehad doch dat zijn vrouw die gevoelens innerlijk
deelde is wel twijfelachtig als men overdenkt, dat zij in 1814 den
banneling van Elba niet heeft gevolgd, en zich al spoedig troostte
met graaf Neipperg, die haar nog verscheidene kinderen schonk. x)
Den 21 Maart 1811 werd uit hun huwelijk de door NAPOLÉON
vurig verlangde zoon geboren NAPOLÉON, FRANZ, KARL,
JOSEPH. Hij heeft dit kind met groote teederheid liefgehad;
ongelukkiger zoon kan men zich overigens bijna niet voorstellen.
Na NAPOLÉON's abdicatie in 1814 heeft hij zijn zoon nimmer
weer gezien elk contact werd hem verboden door het Oosten
rijksche hof, waar Metternich den ongelukkigen prins zelfs zijn
Franschen naam en titel niet liet, en elke Fransche invloed uit-
698
Na Waterloo schreef zij 15-8-1815 aan haar vader„Ich hoffe, man
„wird ihn mit Güte und Milde behandeln, und ich hitte Sie, liebster Vater,
"dazu beizutragen. Dies ist die einzige Bitte, die ich für ihn wagen darf,
„und das letzte Mal, dasz ich mich um sein Schicksal annehmen werde, denn
„ich bin ihm Erkenntlichkeit schuldig für die ruhige Indifferenz, in welcher
„er mich hat leben lassen, anstatt mich unglücklich zu machen." Kircheisen
II, blz. 368.