Oostenrijksche prinses. Dit plan vaststaande kwam de echtschei ding den 15 Dec. tot stand. Langen tijd scheen het dat de keuze was bepaald op de jonge zuster van Czaar ALEXANDER, grootvorstin ANNA PAULOW- NA, die echter in 1809 pas 14 jaren was geworden, wat een nog al onwaarschijnlijke verbintenis scheen. Neemt men ook nog in aan merking, dat er verschil van godsdienst was, en des Czaar's moeder NAPOLÉON grondig haatte, dan wil het voorkomen, dat NAPO- LÉON's Russische trouwplannen niet ernstig gemeend waren en meer een politieke manoeuvre vormden dan een minneprobleem. Dit neemt niet weg, dat de Fransche gezant in St. Petersburg zeer ernstige huwelijksvoorstellen heeft gedaan, welke in Februari 1810 met even weinig enthusiasme door Rusland werden beant woord waarop NAPOLÉON deed mededeelen van zijn plan af te zien. En hiermede was feitelijk tevens aan het politiek verbond met Rusland een einde gekomen. Bleef dus over de 18-jarige Oostenrijksche aartshertogin MARIA LUISE. Den 11 Maart 1810 huwde Berthier in Wien met de hand schoen NAPOLÉON's tweede vrouw, die kort daarop haar reis naar Paris aanving. Van haar ontvangst in Compiègne verhaalde ik reeds op blz. 844, I.M.T. 1935 Nr. 8. Hoewel uiteraard geen huwelijk uit liefde, is toch de verbintenis van MARIA LUISE met NAPOLÉON niet ongelukkig geweest. De jonge Keizerin was niet mooi, maar veel ontwikkelder dan JOSÉPHINE en zij heeft alles gedaan om in haar korte huwelijksleven met NAPO LÉON, het dezen naar den zin te maken. NAPOLÉON heeft haar werkelijk liefgehad doch dat zijn vrouw die gevoelens innerlijk deelde is wel twijfelachtig als men overdenkt, dat zij in 1814 den banneling van Elba niet heeft gevolgd, en zich al spoedig troostte met graaf Neipperg, die haar nog verscheidene kinderen schonk. x) Den 21 Maart 1811 werd uit hun huwelijk de door NAPOLÉON vurig verlangde zoon geboren NAPOLÉON, FRANZ, KARL, JOSEPH. Hij heeft dit kind met groote teederheid liefgehad; ongelukkiger zoon kan men zich overigens bijna niet voorstellen. Na NAPOLÉON's abdicatie in 1814 heeft hij zijn zoon nimmer weer gezien elk contact werd hem verboden door het Oosten rijksche hof, waar Metternich den ongelukkigen prins zelfs zijn Franschen naam en titel niet liet, en elke Fransche invloed uit- 698 Na Waterloo schreef zij 15-8-1815 aan haar vader„Ich hoffe, man „wird ihn mit Güte und Milde behandeln, und ich hitte Sie, liebster Vater, "dazu beizutragen. Dies ist die einzige Bitte, die ich für ihn wagen darf, „und das letzte Mal, dasz ich mich um sein Schicksal annehmen werde, denn „ich bin ihm Erkenntlichkeit schuldig für die ruhige Indifferenz, in welcher „er mich hat leben lassen, anstatt mich unglücklich zu machen." Kircheisen II, blz. 368.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1936 | | pagina 2