doen, dat de ontsluiering van Servische cijferberichten weinig
moeilijkheden meer opleverde.
Wat betreft de bewerking van Russische cijferberichten vóór
het uitbreken van den oorlog, was men minder fortuinlijk. Het
geheim van het Russische cijferschrift werd, zooals we hebben
gezien, eerst ontsluierd ongeveer 50 dagen na het begin van den
oorlog. Doch daarna leverde het meelezen van de Russische be
richten „with the exeption of some unadvoidable mutilations"
geenerlei moeilijkheden meer op, alhoewel de Russen tot begin
1915 reeds 16 keer hun geheimschrift hadden gewijzigd (bedoeld
zal wel zijn, dat de sleutel 16 malen werd gewijzigd, hetgeen dan
ook een belachelijk gering aantal malen is)Dat het overigens aan
„materiaal" niet ontbrak moge blijken uit het feit, dat er dagen
waren, waarop niet minder dan 70 telegrammen werden opge
vangen.
De voornaamste fouten, welke de Russen bij het gebruik van
geheimschrift maakten waren
a. Verzenden van berichten gedeeltelijk in klare taal en gedeelte
lijk vercijferd (weliswaar heeft dit slechts kort geduurd, doch
in elk geval lang genoeg, om den vijandelijken Intelligence-
Service voldoende inzicht te verschaffen in de gebezigde ver-
cijferingsmethode)
b- Het gebruik van twee geheimschriften, een oud en een nieuw,
voor de vercijfering van gelijkluidende berichten.
Deze aanranding van de fundamenteele regelen voor het ge
bruik van geheimschrift geschiedde op momenten, waarop de ver-
cijferingswijze werd veranderd (hetzij dat slechts de sleutel, het
zij dat het geheele systeem werd gewijzigd). Het gebeurde name
lijk herhaaldelijk, dat Russische stations een cijfertelegram ont
vingen, gesteld in een nieuw systeem dan wel vercijferd met een
anderen sleutel, waarmede ze nog niet op de hoogte waren gesteld.
Die stations vroegen dan onder mededeeling van deze om
standigheid in klare taal, het bericht te herhalen in het oude
geheimschrift, en de afzender herhaalde het bewuste
bericht woordelijk, doch thans in het oude, d.i. het den vijand
bekende, systeem. Zulks was uiteraard voor den Oostenrijkschen
Intelligence-Service voldoende men had de twee berichten slechts
onder elkaar ie schrijven om het nieuwe systeem te onderkennen.
Het onafgebroken gebruik van draadlooze telegrafie is voor de
Russen van groot nadeel geweestde vijand was daardoor bijna
even snel op de hoogte van den inhoud der berichten als de ge
adresseerden. Generaal Batyushin (van den toenmaligen Russi-
schen Generalen Staf) houdt vol „that the military action of the
„Russians in the World-War would have been much more success
ful, if they had not used wireless telegraphy at all". Hij staaft
741
