pen en sprak Soldaten van het vijfde regimentHerkent ge mij
Is er een onder u die zijn Keizer wil doodschieten Laat hij het
dan doen, hier ben ik Waarop hij zijn mantel opensloeg en
wachtte. Het resultaat van deze, voor ons nuchtere noorderlingen
wat melodramatische, scene kon niet twijfelachtig zijn. Met kreten
van „Leve de Keizer" was het pleit beslecht en sloot het bataljon
zich bij NAPOLÉON's garde aan. Vóór Grenoble volgde het zeven
de regiment onder kolonel Labedoyère dit voorbeeld, zoodat
NAPOLÉON den 7 Maart Grenoble kon binnenrukken, vanwaar
generaal Marchand bijtijds was gevlucht. Den 10 Maart trok de
Keizer Lyon binnen en gaf hij de eerste regeeringsdaden kond
de Kamers werden ontbonden, een Rijksvertegenwoordiging werd
naar Paris ontboden, alle sedert 1814 teruggekeerde royalisten
werden opnieuw verbannen, en tenslotte Talleyrand, Augereau
en Marmont in den ban gedaan. Den 20 Maart betrad hij de Tuile-
rieeën, welke LOUIS XVIII den vorigen dag had verlaten op zijn
weg naar Engeland.
In 3 weken tijds was NAPOLÉON van een avonturier die met
een handje vol menschen op Frankrijks kust landde weder Keizer
van Frankrijk geworden. En het laat geen twijfel open dat dit
resultaat slechts mogelijk kan zijn geweest omdat een onweer
staanbare volksbeweging het wenschte. Zonder die zouden NA
POLÉON's woorden niet voldoende zijn geweest om de discipline
in 's Konings leger zoo radicaal ter zijde te stellen. Toen na NAPO
LÉON's val LOUIS XVIII als koning optrad, wenschte slechts
een kleine minderheid des volks den terugkeer der gehate
Bourbons. Maar zooals dat meer gaat in politieke gevallen, die
kleine luidkeels schreeuwende en roerige groep vestigde naar
buiten den indruk alsof vrijwel iedereen den nieuwen Vorst
met vreugde zag komen. Nu was het voor den ziekelijken
zwakken LOUIS natuurlijk niet eenvoudig om na een man als
NAPOLÉON te moeten optreden, te meer daar zijn uiterst reac-
tionnaire familieleden (Artois, Angoulème, Berry) van hun her
stelde positie onverwijld gebruik maakten om den vroegeren
toestand, welke de Fransche Revolutie zoo ferm had uitgeroeid,
te herscheppen. Toen daarbij de nieuwe Regeering de eene
onhandigheid na de andere beging wenschte weldra het over-
groote deel des volks NAPOLÉON's terugkeer.
Dit neemt niet weg dat NAPOLÉON bij zijn weder-optreden na
een afwezigheid van ruim een jaar wel degelijk bemerkte, dat er
in Paris veel veranderd was; en dat het volk zijn despotisme en
oorlogslust evenmin verder wenschte te verdragen. Hij begreep
dit zeer goed, en zijn verlangen om Frankrijk verder in vrede
te doen leven was dan ook stellig gemeend. Doch nu wilde de rest
van Europa daar niet meer van hooren NAPOLÉON was in den
ban gedaan en men zou hem bestrijden. Oorlog
919
