Den 15 Juli scheepte hij zich in op het Engelsche slagschip Bel-
lorophon om zich naar Engeland te begeven waar hij hoopte als
roi-en-exil liefderijk te worden opgenomen.
Welke plannen hadden nu de Verbondenen met NAPOLÉON?
Dat de Engelsche regeering den aartsvijand niet in zijn land
wenschte, ligt voor de hand. Met Elba had men al heel weinig
succes geboekt! Daarom besloot men den 28 Juli om NAPOLÉON
naar St. Helena te verbannen; de gemeenschapsvijand der Verbon
denen werd daarbij aan de bewakingszorgen van Engeland toe
vertrouwd. Het kweet zich met meer dan gewone zorg van die
plicht
Z. Longwood, Napoleon's laatste woonplaats.
Ondanks zijn protesten moest NAPOLÉON zich den 6 Augustus
1815 op de Northumberland inschepen, die hem en zijn gevolg
naar St. Helena voerde, waar 15 October voet aan land werd
gezet.
Op St. Helena leefde NAPOLÉON van 15 October 1815 tot 5
Mei 1821. Een verschrikkelijke lijdensgeschiedenis; een voort-
durenden strijd tegen zijn noodlot en tegen de hardheden en
plagerijen van zijn bewakers.
Het Hoofd der bewaking was in handen van sir Hudson Lowe,
de vroegere spionnagechef in Italië, die aannam dat van zijn
waakzaamheid Europa's rust afhankelijk was, en zijn taak in dien
geest opvatte. Om Longwood heen was op 4 km een muur ge
bouwd, waar om de 50 passen een post waakte; elke beweging
van den Keizer werd met kijkers spiedend gevolgd; op Waterloo-
dag werd onder 's Keizers vensters parade afgenomen; men plaag
de, men treiterde en chicaneerde.
O' Meara, NAPOLÉON's Engelsche arts, meldde in 1818 naar
London, dat het vochtige klimaat, gebrek aan beweging en de
voortdurende krenkingen, NAPOLÉON's leverziekte sterk verer
gerden; succes gaf dit niet.
Lowe berichtte naar London: Ik zal zorg dragen dat hij weder
kan uitrijden, daar hij anders aan een beroerte zou kunnen ster
ven, en dat zou ons in verlegenheid kunnen brengen. Het lijkt mij
beter als hij aan een langdurige ziekte bezwijkt, opdat onze
geneesheeren een natuurlijke doodsoorzaak zullen kunnen vast
stellen.
Den 5 Mei 1821 kwam gelukkig het einde
„Auf dem Tisch des Arbeitszimmers, im grellen Mittagslichte
„liegt, kreuzweis geöffnet, Napoleons blutiger Leichnam. Fünf
„englische Arzte, drei englische Offiziere und die drei Franzosen
„umstehen den Tisch. Der corsische Arzt hat seziert, nun halt
„er die Leber des Kaisers hoch, die er aufgeschnitten, er demon-
„striert wie im Hörsaalder völlig verwüstete, durchfressene
„Teil des Magens ist mit der Leber verwachsen. Was folgt daraus,
927
